اثربخشی بهزیست درمانی گروهی در کاهش آشفتگی روانشناختی بیماران سرطانی

پژوهض حاضر با هدف بررسی اثربخشی بهزیست درمانی گروهی بر کاهش آشفتگی روانشناختی بیماران سرطانی صورت گرفت. این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گره گواه است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیمارانمبتلا به سرطان مرکز بیماران سرطانی ایران مهر شهر بیرجند است که در طی سال ۱۳۹۹-۱۳۹۸ دارای پرونده پزشکی بودند، که ۳۰ نفر از بیماران به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش(۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) انتساب شدند. روش اجرای بهزیست درمانی گروهی به صورت آموزش در ۸ جلسه به گروه آزمایش بود وگروه گواه هیچ درمانی دریافت نکردند. رای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین میانگین نمرات دو گروه در پس آزمون تفاوت معناداری از لحاظ آشفتگی روانشناختی وجود داشته است، بنابراین نتایج یافته ها نشان داد که بهزیست درمانی گروهی بر کاهش آشفتگی بیماران روانشناختی بیماران سرطان دستگاه گوارش موثر بوده است.

Keywords:

بهزیست درمانی گروهی , آشفتگی روانشناختی , بیماران سرطانی