جعفر جهانی - دانشیار بخش مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه شیراز
شیوا شاپورجانی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه شیراز

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه فراموشی سازمانی با خلاقیت و توانمند سازی بود. روش تحقیق توصیفی ازنوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کارکنان آموزش و پرورش شهرستان خرامه که بالغبر ۲۶۰ نفر می باشند. بوده است که حجم نمونه، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به کمک جدولمورگان ۱۵۲ نفر انتخاب گردید. ابزار اندازه گیری در این پژوهش سه پرسشنامه خلاقیت تورنس، توانمند سازیاسپریتزر و فراموشی سازمانی مشبکی و همکاران بود که روایی و پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت که در سطح آمار توصیفی؛فراوانی، میانگینو انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه به روشهمزمان استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین فراموشی سازمانی با خلاقیت و توانمند سازی رابطه مستقیم ومعنادار وجود دارد. بین فراموشی سازمانی با مولفه های سیالی ،بسط و ابتکار رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.فراموشی سازمانی به طور معنادری قادر به پیش بینی ابعاد بسط و ابتکار می باشد. بین فراموشی سازمانی با مولفههای احساس معناداری شغل ، احساس شایستگی ،احساس موثر بودن و احساس داشتن حق انتخاب رابطه مستقیمو معناداری وجود دارد. همچنین فراموشی سازمانی به طور معنادری قادر به پیش بینی بعد احساس شایستگی می باشد.

فراموشی سازمانی، خلاقیت، توانمندسازی، رفتار سازمانی