رابطه خودپنداره و کمک والدین به فرزندان با پیشرفت ریاضیات در دوره ابتدایی

این پژوهش با هدف تعیین بررسی رابطه بین خودپنداره دانش آموزان دوره ابتدایی وکمک والدین به فرزندان باپیشرفت ریاضیات در بین دانشآموزان دوره ابتدایی انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیهدانش آموزان دختر و پسر ابتدایی شهر گناباد در سال تحصیلی ۱۴۰۰ - ۱۳۹۹ می باشند و نمونه آماری شامل ۱۴۳دانش آموز (دختر و پسر) که به صورت خوشه ای انتخاب شده اند می باشد. برای اندازه گیری متغیر خود پنداره ازپرسشنامه کودکان لیپسیت (sc) و تلاش و کمک والدین (محقق ساخته) و برای پیشرفت ریاضیات از آزمون-های استاندارد شده ای که در سطح استان به صورت هماهنگ اجرا می گردد، استفاده شده است. پژوهش از نوعتوصیفی و همبستگی بوده و جهت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و ضریبهمبستگی تایوبی کندال استفاده شده است. یافته های این پژوهش نشان داد که بین خودپنداره کودکان با پیشرفتریاضیات همبستگی معنی داری وجود ندارد و همچنین بین کمک والدین با پیشرفت ریاضیات هم رابطه معناداری وجود ندارد.

Keywords:

خودپنداره , کمک والدین , پیشرفت ریاضیات