بررسی نگرش روان پزشکان شهر اصفهان درباره آثار شناختی و روانی شرکت بیماران افسرده در عزاداری های مذهبی

سابقه و هدف: در حال حاضر ۱۲۱ میلیون نفر در سراسر دنیا دچار افسردگی هستند و تقریبا ۱۱ درصد کل بیماری ها را تشکیل می دهد. عزاداری (Mourning) فرآیند رفتاری است تحت تاثیر فرهنگ و اعتقادات معنوی و مذهبی که داغداری را تغییر می دهد. اگرچه عزاداری راهکار مناسبی برای مواجهه با بینش ها و ارزش ها است، ممکن است تهدیدی برای سلامت فرد در مواجهه با چالش های جدید نیز باشد. در پاسخ به این سوال، نظرات روان پزشکان را با توجه به برخورد بالینی با بیماران و آگاهی از فیزیوپاتولوژی افسردگی، درباره اثرات مراسم عزاداری در ابعاد شناختی، معنوی، سازگاری و علائم بیماری بررسی نمودیم. مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر، مطالعه توصیفی- پیمایشی بوده و جامعه پژوهش شامل ۱۰۴ نفر روان پزشک شهرستان اصفهان است که با استفاده از روش هدفمند/ در دسترس انتخاب شدند. با توجه به شرایط پاندمی کرونا ۲۰۱۹ پرسشنامه معتبر شده را از طریق فضای مجازی برای شرکت­ کنندگان ارسال و پاسخ آن دریافت گردید. پس از ورود اطلاعات به رایانه، داده­ ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۱ و از روش های آماری خی دو X۲ و t.test تحلیل شده است. یافته ها: نگرش افراد مورد مطالعه درباره آثار کلی مراسم عزاداری مذهبی بر بیماران مبتلا به افسردگی مثبت بود. ۵۳/۹ درصد معتقد بودند که مراسم عزاداری مذهبی اثرات خوبی بر علائم بیماران افسرده دارد. ۶۴/۴ درصد با آثار معنوی، ۷۱/۷ درصد با آثار مثبت شناختی آن و ۵۸/۹ درصد با سازگاری بیماران موافق بودند. تفاوت نمره نگرش روان پزشکان مرد و زن درباره اثرات عزاداری مذهبی معنادار نبود. نتیجه گیری: طبق یافته­ های این پژوهش و مطالعات مرتبط، به نظر می رسد عموما نگرانی درباره شرکت بیماران در برنامه معنوی- سیاسی منطبق با فرهنگ آنان نیست و لزومی ندارد آن ها را منع کرد.

Keywords:

Attitude , Psychiatrists , Depressed patients , Mourning , نگرش , روان پزشکان , بیماران افسرده , سوگواری