سولماز زردشتی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، همدان، ایران
حمیدرضا جلیلیان - استادیار گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مسئولیت اجتماعی سازمان، یکی از مهمترین عوامل موثر بر عملکرد اجتماعی آن است و عامل اساسی در بقای هر سازمان یا شرکتاست که در سال های اخیر نیز به آن توجه ویژه ای شده است. هر چه سازمان نسبت به ابعاد مسئولیت اجتماعی خود توجه بیشتریداشته باشد، مشتریان و جامعه، واکنش بهتری نسبت به آن خواهند داشت. از این رو، هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیرمسئولیت اجتماعی بر تاب آوری سازمان با توجه به نقش نوآوری می باشد. روش پژوهش، توصیفی_ پیمایشی است. جامعه آماریاین پژوهش را کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمانشاه تشکیل می دهند. روش نمونه گیری، تصادفی ساده است و برایتعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد که حجم نمونه ۱۹۴ می باشد. ابزار گردآوری داده ها تحقیقات کتابخانه ای وپرسشنامه استاندارد است که اعتبار آنها با روش آلفای کرونباخ آن ۷۸ / ۰ تعیین شد. تاثیر هر یک از متغیرها از طریق مدل معادلاتساختاری با استفاده از نرم افزار pls مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این پژوهش سه فرضیه اصلی تعیین شد کهتمامی فرضیات تایید شدند. یافته های پژوهش نشان داد که؛ مسئولیت اجتماعی بر تاب آوری، نوآوری و نوآوری بر تاب آوریسازمان تاثیر دارد. همچنین مسئولیت اجتماعی بر مسئولیت قانونی، مسئولیت اخلاقی، مسئولیت زیست محیطی، مسئولیت اقتصادی ومسئولیت بشردوستانه تاثیر دارد. در این راستا تاب آوری سازمانی بر آگاهی موقعیتی، آسیب پذیری های کلیدی و ظرفیت تطابقپذیری نیز تاثیر دارد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که مسئولیت اجتماعی بر تاب آوری سازمان با توجه به نقش نوآوریدانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه تاثیر دارد.

مسئولیت اجتماعی، تاب آوری سازمان، نوآوری