فاطمه هوشیدری فراهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشگاه تربیت مدرس
محمد حسن زاده - دانشیار گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشگاه تربیت مدرس
فاطمه زندیان - استادیار گروه علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشگاه تربیت مدرس

آزادی اطلاعات از آغاز قرن بیست ویکم جایگاه ویژه ای یافته و از آن با عنوان اکسیژن دموکراسی یاد می شود. در ایران، تصویب قانون مربوط به آزادی انتشار و جریان اطلاعات در سال ۱۳۸۸ بستری را جهت پاسخگویی به نیاز دسترسی آزاد به اطلاعات فراهم آورد. اجرای این قانون می تواند در حکم انقلابی اساسی در نظام اداری، اجرایی و مدیریتی کلان کشور ارزیابی شود. ایجاد ساختارهای لازم و بسترهای مناسب از جمله پیش نیازهای اجرای این قانون است. لذا تبیین بسترهای لازم برای اجرایی شدن این قانون و اولویت بندی آنها، هدف پژوهش حاضر است. این پژوهش از نوع پیمایشی توصیفی است که با روش آمیخته اکتشافی که ترکیبی از روش های کمی و کیفی است، صورت پذیرفت و داده های حاصل با کدگذاری و آزمون آماری رگرسیون در نرم افزار SPSS۱۹ تحلیل شد. از تحلیل داده ها، شش بستر اصلی تحت عناوین: بستر حقوقی، سیاسی، فرهنگی اجتماعی، فنی، اداری و اقتصادی استخراج شد. بستر فرهنگی اجتماعی با ضریب بتای (۴۶۳/۰) قوی ترین متغیر پیش بین بر پیاده سازی قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات است و بعد از آن به ترتیب بستر حقوقی با ضریب بتا (۲۳۱/۰)؛ بستر سیاسی با ضریب بتا (۱۳/۰)؛ بستر اقتصادی با ضریب بتا (۱۱/۰)؛ بستر فنی با ضریب بتا (۰۴۱/۰) و بستر اداری با ضریب بتا (۰۲۵/۰) قرار دارد.  

قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات, بسترهای آزادی اطلاعات, جریان آزاد اطلاعات