علی مدنی زاده - Faculty of Management and Economics, Sharif University of Technology, Tehran, Iran
مهران ابراهیمیان - Wharton Business School, University of Pennsylvania

در این پژوهش، اثر اجرای سیاست اصلاح قیمت حاملهای انرژی و بازتوزیع عمومی منابع به دست آمده از آن بر متغیرهای کلان اقتصادی بررسی می شود. سیاستهای کنترل قیمت حاملهای انرژی و اعطای یارانه انرژی به صورت قیمتی از رایج ترین نوع سیاستهای حمایتی در اقتصاد کشور است. بر اساس این، سیاست اصلاح قیمت حاملهای انرژی خانوارها و بنگاهها تنها در برخی سالها و عموما برای کاهش کسری بودجه دولت در دستور کار سیاستگذاران قرار گرفته است. پس از اصلاح قیمت حاملهای انرژی در طرح هدفمندی یارانه ها، سیاست بازتوزیع عمومی منابع به دست آمده اتخاذ شد. در این پژوهش، در قالب یک مدل تعادل عمومی پویا که مبتنی بر شرایط نهادی و ساختاری اقتصاد کلان ایران طراحی می شود، ﺁثار کوتاهمدت و بلندمدت اجرای این سیاست در سناریوهای مختلف بررسی می شود. با فرض سیاست پولی هدفگذاری کلهای پولی، نتایج پژوهش نشان میدهد که علاوه بر کاهش شدت استفاده از انرژی در سطح خانوار و بنگاه، متوسط رفاه در مجموع افزایش می یابد که بیشتر این افزایش در کوتاهمدت اتفاق می افتد و ناشی از افزایش قدرت خرید و مصرف خانوارهاست. با این حال، به دلیل کاهش عرضه نیروی کار که ناشی از دریافت یارانه نﻘدی است، سطح تولید و انباشت سرمایه در کوتاهمدت و بلندمدت کاهش می یابد. در سناریویی که اصلاح قیمت تنها برای مصرف کننده باشد، نتایج به صورت کیفی یکسان است و تنها آثار کمی آن کوچک تر است. در نهایت، نیاز به یادآوری است که نتایج به دستﺁمده ارزیابی کامل این سیاست نیست و برای این منظور لازم است در پژوهش های ﺁتی جنبههای رشد فناورانه در حوزه انرژی، سیاستهای پولی سازگارتر با شرایط کشور و همچنین، جنبههای اقتصاد سیاسی این سیاست مورد بررسی قرار گیرد.

Energy Price Reforms, Energy Subsidies, Subsidies Reforms, Dynamic General Equilibrium, Monetary Policy, Household Welfare, اصلاح قیمت حامل های انرژی, یارانه انرژی, طرح هدفمندی یارانه ها, تعادل عمومی پویا, سیاست پولی, رفاه خانوار.