مجتبی بیرامی - کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه خوارزمی
حمید رضا حسن آبادی - استادیار گروه روان شناسی تربیتی دانشگاه خوارزمی
جواد کاووسیان - استادیار گروه روان شناسی تربیتی دانشگاه خوارزمی

هدف پژوهش حاضر شناسایی شیوه ها و موانع ارائه بازخورد معلمان به دانش آموزان در برنامه ارزشیابی توصیفی بود. بدین منظور، ۳۵۱ نفر از معلمان مقطع ابتدایی استان البرز در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم (نسبتی) انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته ۴۲ گویه ای بود که روایی محتوایی آن از سوی استادان باتجربه و بر اساس مدل های نظری تایید شد. ضریب اعتبار پرسشنامه نیز با آلفای کرونباخ ۸۰/۰ برآورد شد. نتایج پژوهش نشان داد که معلمان در برنامه ارزشیابی توصیفی از شیوه های ناکارآمدی در ارائه بازخورد به دانش آموزان استفاده می کنند. برخی از مهم ترین شیوه های نادرست شناسایی شده در ارائه بازخورد عبارت اند از: رتبه بندی کردن دانش آموزان و بیان رتبه های آنها در جمع کلاسی، ارائه بازخوردهای نامناسب از لحاظ ساختار و محتوا، ارائه بازخوردهای رتبه گرا به جای بازخوردهای فرایندگرا و ارائه نکردن بازخوردهای انگیزشی و راهبردی مناسب در مقاطع پایین. در ارائه چنین بازخوردهایی عوامل و موانعی تاثیرگذار بوده است که در این بین می توان به ناکارآمد بودن دوره های آموزشی برگزار شده، تراکم بالای دانش آموزان، پایین بودن سطح دانش معلمان در مورد بازخورد و در نهایت نگرش مثبت عمده معلمان نسبت به نظام ارزشیابی سنتی اشاره کرد. با توجه به چالش های موجود راهکارهایی برای بهبود ارائه شده است.

ارزشیابی توصیفی, بازخورد, بازخورد توصیفی, معلمان