ارتقای کیفیت خیابان به عنوان عرصه ی عمومی؛ نمونه موردی خیابان فردوسی

امروزه ارتقاء کیفیت محیط شهری به یکی از اهداف اصلی سیاستگذاران و برنامه ریزان شهری تبدیل شده است.فضاهای عمومی شهری با کیفیت، در صورتی که دارای طراحی و مدیریت خوبی باشند، نقش تعیین کنندهای درارتقای رفاه فردی و اجتماعی دارند. تحقیق حاضر که با عنوان ارتقای کیفیت خیابان شهری (نمونه موردی:خیابانفردوسی سنندج) انجام شده است، ناظر بر این هدف است که در محدوده مرکزی شهر سنندج که فاقد فضایشهری باارزش بوده و خیابان فردوسی به عنوان عنصر اصلی فضای شهری شهر سنندج کارکرد خود را از دستداده است. تحقیق حاضر از نظر هدف جزء تحقیقات کاربردی و از نظر روش جزء تحقیقات توصیفی- تحلیلی میباشد. در این پژوهش در بررسی خیابان فردوسی به عنوان نمونه موردی به جمع آوری اطلاعات پایه مورد نیازاین خیابان پرداخته شده و پس از برداشت های میدانی و مصاحبه هایی که با شهروندان صورت گرفت و بررسیپرسشنامه های ارائه شده موارد قوت و ضعف محور شناخته شده و بر اساس جدول سوات به ارزیابی این نقاطپرداخته شد تا در گام بعدی که ارائه طرح نهایی است مورد استفاده قرار گیرد. این پژوهش سعی دارد با ارتقایکیفیت منظر این خیابان، جلوه های عرصهی عمومی شهری همچون دلپذیری، تعلق خاطر، خاطر انگیزی، پویاییو غیره را در خیابان فردوسی ارتقاء بخشیده و در کل با ارتقای کیفیت منظر خیابان فردوسی در نهایت منظرشهری شهر سنندج را ارتقا و بهبود بخشد.

Keywords:

فضای شهری , ارتقای کیفیت خیابان , سنندج