تمایزات ادله در دعاوی حقوقی و کیفری در عقود و قراردادها

معنی لغوی دلیل به معنای راهنما، مرشد و نیز به معنی صحبت و برهان آمده است و آنچه برای ثابت کردن امری بیاورند ادلهو ادلاء جمع آن است و از نظر حقوقی دلیل هرگونه وسیله ای است که در دعاوی برای اثبات ادعای خود ازآن استفاده میگردد. ادله در دعاوی حقوقی و کیفری در قراردادها و عقود با یکدیگر متمایز می باشند. در این تحقیق سعی شده است به یکیاز کلیدی ترین مسائل حقوقی پرداخته شود. از جمله تمایزان ادله قرارداها در دعاوی این است که در دعواهای مدنی تنها باحضور خواهان و تحویل دادخواست دعوی به مرحله ی رسیدگی می رسد و حتی اگر قاضی شاهد اختلافات بین دو طرف استنمی تواند دخالت کرده و اطراف دعوی را به محکمه نشاند. اما در دعاوی کیفری راه های مختلفی جهت اقامه ی دعوی وجوددارد. در بیان دیگر در دعاوی کیفری ، چون غالبا مقصود، اثبات امور عادی از قبیل ارتکاب اعمال مجرمانه و عناصر مادی وروانی بزه می باشد، امکان تهیه دلیل از زمان وقوع وجود ندارد. بنابراین قانونگذار نمی تواند برای این نوع دعاوی، ادله اثباتپیش بینی نماید. قاضی حقوقی در دعاوی مربوط به قراردادها به دلیل عدم جواز صریح قانونگذار نمی تواند به استناد علم خودقضاوت کند و علم خود را مبنای حکم خود قرار دهد. در دادرسی کیفری چنین مجوزی صراحتا داده شده است اما قاضی بایدبا استدلال و معقول مبنمای علم خود را در حکم ذکر کند.

Keywords:

ادله , عقود , قرارداد , کیفری , حقوقی , مدنی