بازار سرمایه در همه کشورها نقش اساسی و تعیین کننده در گردآوری و هدایت منابع به سمت فعالیت های مولد اقتصادی دارد. بدون وجود این بازارها امکان گردآوری وجوه کوچک و بزرگ از افراد جامعه امکانپذیر نخواهد بود. اعتقاد بر این است که قیمت­ها در بازار سرمایه توسط متغیرهای کلان اقتصادی تعیین می­شوند. با این رویکرد و با توجه به دو مدل قیمت گذاری دارایی­های سرمایه­ای و آربیتراژی و همچنین با توجه به نقش دولت در ایجاد ثبات اقتصادی، مطالعه حاضر اثر پذیری بازار سهام ایران را از تغییرات پیش بینی نشده در سیاست های پولی و مالی طی دوره ۹۲-۱۳۷۰ الگوسازی و بررسی نموده است. جهت دسترسی به این هدف ابتدا نوسانات سیاست پولی و مالی در قالب مدل GARCH ، الگوسازی و سپس به کمک مدل ARDL ارائه شده توسط پسران و همکاران (۲۰۰۱)، اثرات آنها بر بازار سرمایه در کنار متغیرهایی چون تورم، حجم نقدینگی، نرخ سود بانکی، نرخ ارز بازار آزاد و درآمد نفتی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیان گر آن است که تغییرات پیش بینی نشده ۱۰ درصدی در سیاست پولی شاخص قیمت بورس اوراق بهادار را در دوره کوتاهمدت و بلندمدت به ترتیب به میزان ۳/۶ و ۴/۷ درصد کاهش، اما تغییرات پیش بینی نشده ۱۰ درصدی در سیاست مالی شاخص قیمت بورس اوراق بهادار را در دوره کوتاهمدت و بلندمدت به ترتیب به میزان ۱/۵ و ۳/۵ درصد کاهش می دهد. دو متغیر تورم و حجم نقدینگی در کوتاه مدت و بلندمدت بر بورس اوراق بهادار اثر مثبت میگذارند. به طوری که با افزایش تورم و حجم نقدینگی به میزان۱۰ درصد شاخص قیمت بورس اوراق بهادار طی دوره کوتاه مدت به ترتیب به میزان ۳۷/۳و ۱۷/۸درصد و در دوره بلندمدت به ترتیب به میزان ۳۳/۳ و ۲۳/۷ درصد افزایش می یابد. هم چنین نتایج بیان گر اثر منفی، معکوس و معنیدار نرخ ارز بازار آزاد بر بورس اوراق بهادار طی دوره کوتاه مدت و بلندمدت است، به طوری که رشد ۱۰ درصدی در متغیر فوق شاخص قیمت کل بورس اوراق بهادار را در دوره کوتاه مدت و بلندمدت به ترتیب به میزان ۱۷/۷ و ۱۲/۴ درصد کاهش می دهد.

شاخص قیمت بورس اوراق بهادار, شوک سیاست پولی و مالی, تورم, حجم نقدینگی, نرخ ارز بازار آزاد