تیمار ریشه ای کادمیوم: پیامدهای مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و رویان شناختی در تاتوره

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 245

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BIOCONF21_0015

تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400

Abstract:

در میان فلزات سنگین، کادمیوم یکی از سمی ترین فلزات و آلاینده های محیط زیست به شمار میرود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر تیمار ریشه ای کادمیوم ۰)، ۷۵، ۱۵۰ و ۲۲۵ میلی گرم در کیلوگرم خاک) بر ویژگیهای مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و رویان شناختی تاتوره انجام شد. نتایج نشان داد که مقدار فاکتور تجمع زیستی و فاکتور انتقال به ترتیب از ۰/۱۹ و ۰/۲ در گروه شاهد به ۰/۷۱ و ۱/۱۲ در تیمار ۲۲۵ میلی گرم در کیلوگرم کادمیوم رسید. در گروه تحت تیمار ۲۲۵ میلی گرم بر کیلوگرم کادمیوم، وزن تر و خشک ریشه، وزن تر و خشک اندام هوایی، طول ساقه و ریشه، مساحت سطح برگ، شاخص پایداری غشا سلول، محتوای نسبی آب بافت به ترتیب به میزان ۵۰/۸۹، ۴۳/۷۵، ۵۲/۵۷، ۴۶/۲۷، ۱۰/۱۴، ۲۴/۰۴، ۵۵/۴۱، ۳۱/۳۵ و ۲۴/۲۱ درصد کاهش یافت. کاهش در میزان رنگیزه های فتوسنتزی و محتوای کربوهیدراتهای محلول در نمونه های تحت تیمار نسبت به نمونه های شاهد مشاهده شد. مقدار پروتئین کل در گروه تیماری ۲۲۵ میلی گرم در کیلوگرم کادمیوم ۶,۷ برابر گروه شاهد بود. همچنین بیشترین فعالیت پراکسیداز و پلی فنول اکسیداز در گروه تحت تیمار با ۲۲۵ میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم تعیین شد. نتایج نشان داد که کادمیوم میتواند باعث برخی ناهنجاریها طی روند تکوین دانه های گرده و تخمک شود. تحت تیمار کادمیوم شکستگی، واکوئله شدن و اندازه دانه های گرده در مقایسه بانمونه های شاهد افزایش یافت. کاهش زیست پذیری دانه های گرده و تجزیه سلولهای کیسه رویانی از جمله نتایج تیمار با کادمیوم بود. همچنین مشخص شد که کادمیوم قادر به ایجاد ناهنجاریهای کروموزومی است. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان داد که تاتوره دارای توانایی انباشته سازی کادمیوم و گیاه پالایی است. به نظر میرسد تاتوره با تغییر در برخی پارامترهای فیزیولوژیک و تغییر در محتوای پروتئینی توانسته در مقابل آسیبهای ناشی از تنش آلودگی کادمیوم مقاومت نماید.

Authors

زهره شیرخانی

گروه علوم گیاهی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران،

عبدالکریم چهرگانی راد

گروه زیست شنا سی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران