مریم رجبی فقیهی - دانشکده زیست شناسی و مرکز قطب تبارزایی موجودات زنده، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مرجان سیدی - دانشکده زیست شناسی و مرکز قطب تبارزایی موجودات زنده، پردیس علوم، دانشگاه تهران، تهران، ایران

از آنجایی که فرآیند تولید گامت و لقاح بسیار هزینه بر است و در هنگام آمیزش، موجود با خطراتی همچون شکار شدن، آسیب دیدن و ابتلا به بیماری ممکن است روبهرو شود. بنابراین، یک روش برای بهینه کردن توزیع و مصرف سلولهای جنسی، توجه به وضعیت آمیزشی جفتهای مورد نظر است. بسیاری از مطالعات نشان دادهاند که نرهای باکره توانایی بیشتری در تولید مواد مغذی از طریق مایع منی به نسبت نرهای غیرباکره دارند و همین مسئله میتواند به باروری بهتر ماده ها منجر شود؛ در حالی که نرهای با تجربه آمیزشی معمولا رقابتیتر عمل میکنند و تلاش میکنند تا به طور مکرر آمیزش داشته باشند. با این حال بررسی های مختلفی نشان داده که تجربه آمیزشی نر هیچ تاثیری بر موفقیت تولیدمثلی در ماده ها نداشته است. در این مطالعه، پسندماده کفشدوزک Hippodamia variegata را در هنگامی که در معرض ۲ نر با وضعیت آمیزشی متفاوت (یک نر باکره و یک نر غیرباکره) قرار میگرفت مورد مطالعه قرار دادیم و مشاهده کردیم که ماده با کدامشان جفتگیری خواهد کرد. با آزمون Mann-Whitney U در نرم افزار SPSS متوجه شدیم انتخابها بین این ۲ سری نر تفاوتی نداشت ۱۳) تکرار نر باکره و ۱۲ تکرار نر غیر باکره از بین ۲۵ بار تکرار، انتخاب شدند؛ آزمون ۲ طرفه دواسمی: .(P = ۱.۰۰۰ مدت زمان تاخیر در آمیزش برای نرهای با تجربه آمیزشی کوتاهتر بود ( U = ۱۰.۰۰۰ و (P = ۰.۰۰۰۵ به علاوه طول مدت آمیزش برای آنها بیشتر بود ( U = ۰.۰۰۰۵ و .(P = ۰.۰۰۰۵ این مطالعه آشکار کرد که وضعیت جنسی نرها در انتخاب شدن آنها تاثیری ندارد اما اشتیاق بیشتر میتواند توجیه زمان کوتاهتر تاخیر در آمیزش برای نرهای با تجربه آمیزشی باشد؛ درحالی که آمیزش های مکرر ممکن است سبب کاهش تولید مایع منی شود، پس متعاقبا نر با افزایش طول مدت آمیزش میتواند از سهم پدری خود اطمینان حاصل کند.

تجربه آمیزشی، انتخاب جنسی، موفقیت تولیدمثلی، اثر پدر