تاثیر ورزش شدت متوسط و مکمل کوئرستین بر روی عوامل احتمالی مغزی دخیل در افسردگی در موش بزرگ ازمایشگاهی دارای سرطان کولون القا شده با دی متیل هیدرازین

افسردگی از مهمترین چالشها برای بیماران مبتلا به انواع سرطان، به ویژه سرطان کولورکتال است. تعدیل فاکتورهای نوروتروفیک مغز پیوند اصلی بین سرطان و افسردگی است. در این مطالعه، هدف ارزیابی اثرات کوئرستین و تمرینات ورزشی بر رفتارهای مشابه افسردگی در موش بزرگ ازمایشگاهی دارای سرطان کولون القا شده با ماده ۲،۱ دی متیل هیدرازین (DMH) و بررسی مکانیسم های احتمالی است. حیوانات به پنج گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه دارای سرطان ( با تزریق۲۰ میلی گرم در کیلوگرم DMH، تزریق زیرجلدی، هفته ای یک بار به مدت ۱۰ هفته)، گروه دارای سرطان و کوئرستین ۵۰) میلی گرم درکیلوگرم، ۱ میلی لیتر، گاواژ یک بار در هفته به مدت ۱۲ هفته)، گروه دارای سرطان و تمرین ورزشی با شدت متوسط( ۶۰ دقیقه با سرعت ۲۵ متر بر دقیقه) به مدت ۱۲ هفته، گروه دارای سرطان با کوئرستین و تمرین ورزشی به مدت ۱۲ هفته. موشهای دریافت کننده DMH رفتارهای افسردگی بیشتری در آزمایش شنای اجباری و آزمون میدان باز نشان دادند. بررسی هیستوپاتولوژیک حاکی از آسیب عصبی و کاهش اجسام Nissl در قشر پیش پیشانی بود. علاوه بر این، تزریق DMH باعث افزایش میزان فاکتور رشد شبه انسولین( (IGF-۱ در سرم، و بافت توموری و کاهش میزان بیان فاکتور نوروتروفیک (BDNF)، گیرنده تیروزین کیناز( (TrK و کاتنین در قشر پیش پیشانی شد. در مقابل، درمان با کوئرستین و تمرینات ورزشی با تعدیل IGF-۱ در گردش محیطی و افزایش آن در مغز، اثرات ضد افسردگی و افزایش بیان BDNF را اعمال کرد. کلیه موارد رفتاری و هیستوپاتولوژیک مربوط به موارد ذکر شده نیز کاهش یافت. نتایج نشان می دهد که ترکیب کوئرستین و تمرینات ورزشی با تعدیل میزان IGF-۱ در گردش محیطی و افزایش آن در مغز باعث تنظیم مسیر سیگنالینگ BDNF در قشر پیش پیشانی مغز شده و اثرات ضد توموری و ضد افسردگی ایجاد می کند.

Keywords:

فاکتور رشد شبه انسولین , فاکتور نورونزایی مشتقشده از مغز , قشر پیش پیشانی , سرطان روده بزرگ