ارزیابی سمیت نانوسیلور (AgNPs) در خون ماهی طلایی (Carassius auratus L.)

امروزه اهمیت کاربرد نانوفناوری و نانوذرات در مهندسی هوافضا نانوالکترونیک فعالیت های محیط زیستی مراقبت های پزشکی و برخی دیگر از محصولات به خوبی مورد توجه قرار گرفته ا ست. نانو سیلور (AgNPs) به علت خواص ضدباکتریایی خود به عنوان پرکاربردترین نانومواد مورد نظر قرار گرفته ا ست. این امکان وجود دارد که AgNPs پس از ورود به اکوسیستم های آبی و با توجه به اندازه کوچک و مساحت سطح ویژه خود به عنوان یک تهدید جدی برای آبزیان محسوب گردد. در مطالعه حا ضر هدف ما ارزیابی سمیت AgNPs در خون ماهی طلایی (Carassius auratus L.) بوده است. AgNPs در غلظت های مختلف (۱۰,۳۰&۵۰ ppm) به تانک های پلاستیکی ۵۰ لیتری ۱۰) قطعه ماهی در هر تانک) اضافه و در شرایط استاندارد آزمایشگاهی نگهداری شدند. پس از گذشت دو دوره ی ۷ و ۱۴ روزه نمونه های خون از سیاهرگ دمی ماهیان جمع آوری گردید و سپس در سروم آنان سطوح بیومارکرهای نکروز کبدی (ALT&AST) فعالیت گلوتاتیون -Sترانسفراز (GST) به عنوان یک آنزیم آنتی اک سیدانی به همراه با فعالیت لیزوزومی در مقایسه با گروه های شاهد مورد اندازه گیری قرار گرفتند.نتایج حاصله نشان داد که در تیمار با AgNPs میزان فعالیت GST افزایش معنی دار (p<۰/۰۵) یافته که خود تاییدکننده القای استرس اکسیداتیو از طریق تولید رادیکال های آزاد بوده است. از سوی دیگر افزایش معنی دار (p<۰/۰۵) بوجود آمده در سطوح ALT&AST نیز بیانگر ایجاد نکروز کبدی در ماهیان بوده ا ست. افزایش معنی دار (p<۰/۰۵) در میزان فعالیت لیزوزومی نیز می تواند ن شانگر خواص آنتی ژنیک AgNPs و قابلیت آن در القای واکنش های ایمنی غیراختصاصی در نمونه های خون ماهیان طلایی باشد. در مجموع AgNP به عنوان یک ذره آنتی ژنیک ممکن است که موجب بروز سمیت از طریق القای استرس اکسیداتیو و نکروز کبدی در بدن آبزیان گردد.