تعاملات پاتولوژیک و فیزیولوژیک باکتری ها با اپیتلیوم دستگاه گوارش

در این مطالعه به بررسی ارتباط بین میکروارگانیسم ها و اپیتلیوم دستگاه گوارش پرداخته ایم. از آنجایی که اکثر تحقیقات تا بهامروز در مورد ساختار مولکولی باکتری های اپیتلیوم روده ای مربوط به تعامل پاتوژن-انتروسیت، تداخل با باکتری های پاتولوژیکمی باشند در این مطالعه مشاهده کردیم پاتوژن ها از طریق تعاملات خود با اپیتلیوم روده ای می توانند عملکرد اپیتلیوم را تغییردهند تا نفوذ خود را در سراسر مانع اپیتلیال افزایش دهند و از دفاع میزبان مخاطی برای سود خود بهره برداری کنند. سه پاتوژنبرای نشان دادن تکنیک های مختلف انطباقی مورد استفاده برای استعمار و نفوذ مانع مخاطی استفاده شدند. سالمونلاEnterica Typhimurium با گیرنده فیزیولوژیک برای فاکتور رشد اپیدرمال تعامل می کند تا مکانیزم های انتقال سیگنالگیرنده را انتخاب کند. Escherichia coli Enteropathic یک ترشح Tor (ترشح نوع III) را به سطح میکروویلوسEnterocytes که میکروویلوس را مختل می کند و ساختار آکتین خود را تغییر می دهد تا یک سایت لنگرگاه مانند گنبد راتغییر دهد. Shigella Flexneriis برای نشان دادن اینکه چگونه پاتوژن ها از سلول های اپیتلیال فولیکول (سلول M) استفادهمی کنند وکانال فیزیولوژیک برای آنتی ژن ها برای رسیدن به روده لنفوئید TIS-sues ، برای نفوذ از مانع اپیتلیال استفاده میشود. ارگانیسم های Shigella متصل به سلول های M از خواص اندوسیتوتیک خود برای ورود به سلول استفاده می کنند. یکبار در داخل سلول، ارگانیسم Lyses Lyses vac-Uole endocytic را برای تشکیل یک دم دمنده برای نفوذ بیشتر ازاپیتلیوم از طریق سوسپانس Basolateral . پروبیوتیک ها می توانند روده را با رقابت با پاتوژن ها به طور پیوسته حفظ کنند.

Keywords:

اپیتلیال- میکروبی تداخل , ترشح نوع III , پروبیوتیک ها , اپیتلیوم روده , سالمونلا