محمد شمس تبارکامی - ارشد آسیب شناسی ورزشی ، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی ، موسسه آموزش عالی شمس گنبد ،گنبد ،ایران
سارا چشمی - استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی ، موسسه آموزش عالی شمس گنبد ، گنبد ، ایران
محمد تقی پور - دانشیار گروه فیزیوتراپی ، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی بابل ، بابل ، ایران

سابقه و هدف : فیزیوتراپی و تمرین درمانی خط اول درمان کمردرد هستند. هدف این پژوهش مقایسه تاثیر دو روش درمانیفیزیوتراپی و آب درمانی بر کاهش درد و ناتوانی عملکردی بیماران دارای کمر درد مزمن ناشی از فتق دیسک کمری می باشد.مواد و روش ها : این پژوهش بر روی ۶۰ بیمار ۲۵ تا ۵۰ سال مبتلا به فتق دیسک کمر انجام شد. بیماران به صورت تصادفیبه سه گروه مساوی (دوگروه درمانی و یک گروه کنترل) تقسیم شدند . تمام گروه ها به مدت هشت هفته تحت درمان قرارگرفتند. متغیر درد بر اساس مقیاس عددی خط کش درد (VAS) و ناتوانی عملکردی بر اساس پرسش نامه اوسوستری(ODQ) قبل از درمان و بعد از هشت هفته مداخله درمانی، اندازه گیری شد.یافته ها : سه گروه درمانی اختلاف معنی داری را در کاهش میزان درد و ناتوانی عملکردی نشان دادند (۰۵ / ۰ > P). درهشت هفته بعد از درمان، میزان کاهش درد در گروه فیزیوتراپی نسبت به گروه آب درمانی (P(Ph)=۰/۰۱) و میزان کاهشناتوانی عملکردی در گروه آب درمانی نسبت به گروه فیزیوتراپی بیشتر بود (P(Hy)=۰/۰۲). میزان کاهش درد و ناتوانیعملکردی در گروه های درمانی نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی داری از خود نشان دادند (p=۰/۰۰۱).نتیجه گیری : هر دو روش درمانی به میزان قابل توجهی باعث کاهش درد و ناتوانی عملکردی شدند، اما روش فیزیوتراپی درکاهش درد و روش آب درمانی در ناتوانی عملکردی نسبت به یکدیگرموثرتر بودند.

فیزیوتراپی، آب درمانی، کمر درد، فتق دیسک کمر