بررسی ارتباط بیماری سلیاک و تشنج مقاوم به درمان در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ارومیه
Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 655
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
HWCONF06_080
تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400
Abstract:
مقدمه: بیماری سلیاک که به نام های اسپروی سلیاک و آنتروپاتی حساس به گلوتن نیز نامیده می شود، یک اختلالخود ایمنی است. در افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد به بیماری سلیاک هستند، خوردن گلوتن که بخشی ازساختمان بسیاری از غلات است با پاسخ ایمنی نامناسب منجر به آسیب مخاط روده می شود. در این بیماری پرزهای رودهای از بین می رود و قابلیت جذبی روده کاهش می یابد. بیماری تظاهرات بالینی گوناگون دارد و در هر سنی ممکناست بروز نماید. سلیاک می تواند با بیماری های دیگری از جمله اختلالات نورولوژیک همراهی داشته باشد. شایع تریناختلالات نورولوژیک همراه شامل سردرد، اپی لپسی، آتاکسی مخچه ای و پلی نوروپاتی است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی بیماران مبتلا به تشنج مقاوم به درمان مراجعه کننده به کلینیک نورولوژی بیمارستان امام خمینیارومیه در بازه زمانی نیم سال دوم ۱۳۹۸ و تشنج های تحت کنترل به عنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. ۵ میلیلیتر نمونه خون از بیماران گرفته شد و آزمون ارزیابی سطح سرمی Anti-tTG با استفاده از آزمون الایزا انجام شد. سپس درصورت مثبت بودن آزمون فوق در بیماران نمونه بیوپسی دئودنوم با استفاده از اندوسکوپ تهیه شد.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که میانگین سطح سرمی anti-tTG در بیماران گروه تشنج مقاوم به درمان، بالاتراز بیماران با تشنج تحت کنترل بود. از ۵۰ بیمار با تشنج مقاوم به درمان تست anti-tTG در ۷ نفر مثبت و از ۵۰ بیمار باتشنج تحت کنترل، در ۴ نفر مثبت بود. تفاوت آماری معنی داری بین دوگروه از نظر سطح سرمی anti-tTG وجود نداشت(P=۰.۱۴) . رابطه معنی داری بین سطح سرمی anti-tTG و سن (P> ۰.۰۵) و جنسیت (P> ۰.۰۵) نیز یافت نشد.بیوپسی در ۳ بیمار از گروه تشنج مقاوم به درمان و ۱ بیمار از گروه با تشنج کنترل شده به نفع تشخیص قطعی بیماریسلیاک بود. در بیمارانی که سلیاک در آنان به وسیله اندوسکوپی تایید شد، سطح anti-tTG بالاتر بود (P=۰.۰۰۶) .نتیجه گیری: چهارده درصد از بیماران دارای تشنج مقاوم به درمان و ۸ درصد از بیماران دارای تشنج تحت کنترل، دارایanti-tTG مثبت بودند. میانگین سطح Anti-tTG در بیماران دارای تشنج مقاوم به درمان بالاتر از بیماران با تشنج تحتکنترل بود. در بیمارانی که سلیاک در آنان توسط بیوپسی تایید شد، سطح anti-tTG بالاتر بود.
Authors