هدایت افروزه - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم تحقیقات تهران
محمد بهرام پور - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علامه طباطبایی
سپیده فروزان سرشت - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمین

اهداف: هدف پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه ی روانی کلام، توانایی نامیدن و گفتار خودکار بین سه گروه اسکیزوفرنی بانشانه های مثبت، اسکیزوفرنی با نشانه های منفی، و افراد سالم بود.مواد و روشها: روش پژوهش توصیفی و از نوع علی – مقایسه ای و جامعه پژوهش، شامل تمامی بیماران اسکیزوفرنیک بانشانه های مثبت، بیماران اسکیزوفرنیک با نشانه های منفی بیمارستان رازی و شامل تمامی افراد سالم شهر تهران که از لحاظخصوصیات جمعیت شناختی شبیه جامعه آماری اول بودند. نمونه پژوهش شامل ۶۰ نفر از سه گروه (۲۰ نفر اسکیزوفرنی نشانهمثبت، ۲۰ نفر اسکیزوفرنی نشانه منفی و ۲۰ نفر سالم) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند.یافته ها: یافته ها نشان داد عملکرد روانی کلام، عملکرد گفتار خودکار و عملکرد توانایی نامیدن در افراد سالم بهتر از دو گروهاسکیزوفرنی در سطح معنی داری (P< ۰/۰۱) بوده و افراد اسکیزوفرنی مثبت عملکرد بهتری از اسکیزو فرنی منفی در سطحمعنی داری (P< ۰/۰۱) داشتند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق در مورد بیماران تا حد زیادی با یافته های مطالعات در سایر نقاط جهان همخوانی دارد که میتوان آن را شاهدی بر وجود نقایص گفتاری و زبانی مشابه در افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا دانست. قابل ذکر است یافته های پژوهشحاضر می توانند مبنای تجربی مناسب برای تدوین برنامه های آموزشی و بهداشتی در چارچوب درمان اختلالات گفتاری برنامههای مداخله و مدیریت بحرانها؛ و برنامه های درمانی مبتنی درمان اختلالات اسکیزوفرنی مثبت و منفی قرار گیرد.

اسکیزوفرنی با نشانه های مثبت و منفی، مولفه های روانی کلام، توانایی نامیدن و گفتار خودکار