الگوها برای سیستم های خودتطبیق (خود انطباقی): بررسی و تحلیل

امروزه سیستم های نرم افزاری با تغییرات زیادی مواجه شده اند. از یکسو محیطی که این سیستم ها در آن مشغول به کار هستند بسیار پویاو متغیر است و از سوی دیگر نیازمندی های کاربران سیستم به طور مداوم در حال تحول است. باوجود تغییرات مداوم، از سیستم های نرم افزاریانتظار می رود که توانایی مقابله با این تحولات را داشته باشند و در محیط های متغیر نیز بتوانند وظایف خود را به طور صحیح انجام دهند. به منظوردستیابی به چنین سیستم هایی مفهومی تحت عنوان تطبیق پذیری در مهندسی نرم افزار مطرح و نسل جدیدی از سیستم های نرم افزاری با نامسیستم های تطبیق پذیر معرفی گردیده اند. این مقاله با هدف بررسی این سیستم ها و بیان برخی ویژگی های این نوع سیستم ها ارائه گردیده است.یکی از چالش های اساسی در تولید سیستم های نرم افزاری، به روزرسانی نیازمندی ها در مرحله تولید و اجرا است که می تواند ناشی از عدم اطمیناناز فهم و خواسته کاربران باشد. عدم اطمینان در نیازمندی های آینده، لزوم تولید یک معماری انعطاف پذیر و قابل تطبیق در محیط، جهت مدیریتکردن ریسک سیستم در مرحله اجرا را ایجاد میکند. مدل سازی عدم اطمینان در فرآیند تولید نرم افزار و تطبیق معماری نرم افزار با تغییرنیازمندی ها در زمان اجرا به صورت خودکار از جمله راه حل هایی هستند که در این زمینه مطرح می شوند. لذا جهت پیاده سازی و اجرایی نمودن،نیازمند کمی و محاسباتی کردن نیازمندی ها هستیم. سیستم های خود تطبیق در صورت تلفیق با الگوهای طراحی می توانند مزیت های بسیاری رادر حوزه مهندسی نرم افزار ایجاد کرده و از پیچیدگی کار بکاهند؛ بنابراین، بررسی رویکردهای مهندسی نرم افزار سیستماتیک، به منظور توسعهسیستم های خودتطبیقی که به طور ایده آل ممکن است در چندین حوزه به کار گرفته شوند، می تواند مفید باشد.در این تحقیق ضمن بررسی فصل مشترک رویکردهای موجود برای مدلسازی سیستم های خود تطبیق که باختصار MAPE نامیده می شود، بهساختار کلی سیستم های خود تطبیق پرداخته شده است. همچنین یک مدل سیستم خود تطبیق با پنج چرخه عملکردی مورد بررسی قرار گرفتهاست و سه مدل نمونه از پیاده سازی الگوهای طراحی در سیستم های خود تطبیق مطرح شده است.

Keywords:

سیستم خود تطبیق , توسعه نرمافزارهای خود تطبیق , حلقه کنترل بازخورد , MAP