تبیین رابطه اینرسی سازمانی با تنبلی اجتماعی (مورد مطالعه: ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان مازندران)

هدف اصلی تحقیق حاضر تبیین رابطه اینرسی سازمانی با تنبلی اجتماعی در ادارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان مازندران می باشد. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری کارکنان ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان مازندران می باشند که به کمک جدول مورگان و از روش نمونه گیری تصادفی با تخصیص متناسب ۲۱۰ نفر به عنوان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه اینرسی سازمان هاگ (۲۰۱۴) با پایایی ۰/۹۱۷ و همچنین پرسش نامه تنبلی اجتماعی جورج (۱۹۹۲) با پایایی ۰/۸۶۹ می باشد. برای سنجش روایی پرسش نامه ها از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی ( با استفاده از آزمون معادلات ساختاری به کمک نرم افزار lisrel ) انجام شد. یافته های تحقیق حاکی از این است که بین اینترسی سازمانی و چهار مولفه آن (اینرسی شناختی، اینرسی رفتاری، اینرسی اقتصادی و اینرسی سیاسی ) یا تنبلی اجتماعی در ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان مازندران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین اینرسی شناختی اجتماعی با تنبلی اجتماعی رابطه معناداری یافت نشد. در واقع می توان نتیجه گرفت اینرسی سازمانی مانع از مشارکت کارکنان و دخالت آنها در تصمیم گیری های مهم سازمانی می شود و زمینه بروز تنبلی اجتماعی را مهیا می کند.

Keywords:

اینرسی سازمانی , تنبلی اجتماعی , ادارات تعاون , کار و رفاه اجتماعی استان مازندران