اثر یک دوره تمرین هوازی بر برخی عوامل خطرزای قلبی عروقی زنان میانسال

هدف از این مطالعه بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر واسپین، ویسفاتین، سرم امیلوئید A (SAA)، مهارکننده و فعال‌کننده پلاسمینوژن (PAI-۱)، شاخص‌های قندی و نیمرخ چربی زنان میانسال بود. بدین منظور۳۰ نفر از زنان با میانگین سنی ۴۴/۹±۷۳/۴۸ سال، قد ۶/۵±۰۳/۱۵۶ سانتی‌متر و وزن ۵۷/۱۰±۳۷/۶۸ کیلوگرم به‌صورت تصادفی و پس از پرکردن پرسشنامه سلامت و فرم رضایت‌نامه آگاهانه به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در ابتدا پس از اندازه‌گیری قد و وزن، آزمودنی‌ها براساس شاخص توده بدن به دو گروه همسان تقسیم شدند. تمرین‌های هوازی شامل ۸ هفته تمرین هوازی با شدت ۵۵ تا ۶۵ درصد حداکثر ضربان قلب و هر هفته سه جلسه بود. ۲۴ ساعت قبل از شروع دوره تمرینی و پس از پایان آخرین جلسه تمرینی از آزمودنی‌ها خون‌گیری به‌صورت ناشتا صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون‌های t مستقل و وابسته استفاده شد (۰۵/۰=α). نتایج نشان داد که ۸ هفته تمرین هوازی اثر معنی‌داری بر افزایش واسپین دارد با وجود این اثر معنی‌داری بر ویسفاتین، PAI-۱، SAA، شاخص‌های قندی و نیمرخ چربی ندارد. براساس نتایج مطالعه حاضر ۸ هفته تمرین هوازی اثر معنی‌داری بر افزایش واسپین دارد، ولی بر بهبود عوامل خطرزای قلبی‌ عروقی دیگر از قبیل ویسفاتین، PAI-۱، SAA، شاخص‌های قندی و نیمرخ چربی ندارد، از این‌رو به افراد غیرورزشکار و میانسال توصیه می‌شود که برای کنترل عوامل اثرگذار بر سلامت قلبی‌ عروقی خود به فعالیت‌های ورزشی هوازی با شدت و یا مدت متفاوت‌تری از مطالعه حاضر بپردازند.

Keywords:

aerobic training , vaspin , visfatin , PAI-۱ , SAA , glycemic indexes , lipid profile. , تمرین هوازی , واسپین , SAA PAI-۱ , ویسفاتین , شاخص های قندی , نیمرخ چربی.