بررسی حساسیت، ویژگی و صحت تست کراتینین و گنادوتروپین جفتی انسانی (βHCG) ترشحات سرویکوواژینال جهت تشخیص پارگی زودرس کیسه آمنیونتیک

مقدمه: پارگی زودرس کیسه آب از مشکلات شایع مامایی است که تشخیص صحیح آن امری ضروری در روند درمان و پیشگیری پیامدهای نامطلوب بارداری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی صحت تشخیصی کراتینین و گنادوتروپین (βHCG) ترشحات موکوس سرویکس در شناسایی آبریزش زنان باردار انجام شد. روش کار: این مطالعه آینده­نگر در سال ۹۶-۱۳۶۷ بر روی ۱۵۰ زنان باردار ۳۷-۲۴ هفته مشکوک به PPROM انجام گرفت. افراد در دو گروه کیسه آب پاره (تست پولینگ و فرن هر دو مثبت) و گروه کنترل (تست پولینگ و فرن هر دو منفی و AFI نرمال) قرار گرفتند. جهت اندازه گیری میزان کراتینین از روش Automated Analyzer و با دستگاه Prestige و برای اندازه گیری میزان βHCG از روش Chemi-luminescence Signal Band و با دستگاه Abbott استفاده شد. با استفاده از منحنی راک، نقطه برش و صحت تشخیصی برای دو تست اندازه گیری شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در تشخیص پارگی کیسه آب بیشترین حساسیت و ویژگی کراتینین در نقطه برش ۱۳۵/۰ و برای βHCG در نقطه برش ۷۸/۲۶ به دست آمد که حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی و دقت کلی برای کراتینین به ترتیب ۷/۹۱%، ۱/۵۶%، ۷۵/۳۹%، ۵۲/۹۵% و ۶۶/۶۴% با میزان توافق ۳۳/۰ (۰۰۱/۰>p) و برای βHCG برابر با ۳/۵۸%، ۲/۶۳%، ۳۳/۳۳%، ۷۵/۸۲% و ۶۲% با میزان توافق ۱۷۱/۰ (۰۲۳/۰=p) به دست آمد. نتیجه­گیری: حساسیت و قدرت تشخیصی کراتینین در زنان پره ترم بالاتر از βHCG بود. قیمت مناسب، سادگی و ایمنی از مزایای هر دو روش است. صحت تشخیصی به دست آمده در این مطالعه پایین بود، ولی با توجه محدود بودن مطالعات در افراد پره ترم، نمی توان استفاده بالینی از این مارکرها را رد یا توصیه کرد؛ لذا مطالعات وسیع تری پیشنهاد می شود.

Keywords:

حساسیت و ویژگی , کراتینین , گنادوتروپین , موکوس سرویکس , PPROM