ثریا عابدی شاپورآبادی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
معصومه پورمحمدرضای تجریشی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
پروانه محمدخانی - گروه روان شناسی بالینی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران
مرجان فرضی - دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی

چکیده مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی برنامه گروهی والدگری مثبت بر روابط مادر- کودک در کودکان ۴ تا ۱۰ سال با اختلال بیش فعالی/ نارسایی توجه بود. روش: جامعه آماری شامل مادران ۲۵ کودک با اختلال بیش فعالی/ نارسایی توجه مراجعه کننده به مراکز درمانی اخوان و رفیده شهر تهران بودند که به شیوه در دسترس انتخاب شدند و در ۸ جلسه آموزشی برنامه گروهی والدگری مثبت (۲ ماه؛ هفته ای ۱ جلسه) شرکت کردند. مادران مقیاس رابطه والد- کودک، را قبل و بعد از شرکت در جلسات آموزشی تکمیل کردند. در پایان جلسات آموزشی، داده های حاصل از پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از تحلیل واریانس یک متغیری با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که اجرای برنامه گروهی والدگری مثبت به مادران کودکان دارای اختلال بیش فعالی/ نارسایی توجه منجر به کاهش معنادار تعارض و وابستگی و افزایش نزدیکی و به طور کلی موجب بهبود رابطه مادر- کودک شده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، آموزش گروهی برنامه والدگری مثبت می تواند رابطه مادر- کودک را بهبود بخشد.

واژه های کلیدی: برنامه والدگری مثبت, رابطه مادر- کودک, اختلال بیش فعالی/ نارسایی توجه