علی سیف اله پور

تابآوری در علوم اجتماعی به عنوان فرایند واکنش در مقابل ناملایمات فرض می شود. تاب آوری مفهوم جدیدی در روانشناسی است. این فرآیند نه تنها شامل شکست ناپذیری افراد در برابر حالت های اضطراری می باشد، بلکه موجب می گردد افراد با قوای روانی و ذهنی بیشتری در مقابل شرایط استرس آفرین مقاومت کنند. این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی مفهوم تاب آوری از منظرروانشناسی مثبت و منابع دینی به ویژه قرآن می پردازد. هر چند این موضوع جدید است اما یافته های پژوهش نشان می دهد که در لابلای معارف و آموزه های دینی، مفهوم تاب آوری با عبارات متعددی طرح شده است. به نظر می رسد در واژه هایی دینی چون «صبر» و «توکل» و «ایمان» و حتی «تقوا» مفهوم تاب آوری به خوبی قابل مشاهده است. مدعای ما این است که دینداری و عامل دین و معنویت و مولفه های کارآمدی چون صبر و توکل و ایمان می توانند به تاب آور نمودن بیش از پیش جامعه منتج شوند و بیانجامند.

تاب آوری، قرآن، روانشناسی مثبت نگر، صبر، پایداری.