اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری، سرزندگی و تاب آوری سالمندان

مقدمه: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون ؛ پس آزمون ؛ پیگیری ) می باشد که در سال ۱۳۹۷ - ۱۳۹۶ با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری؛ سر زندگی و تاب آوری سالمندان انجام شد. روش: جامعه آماری پژوهش جاری، کلیه سالمندان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد در سال ۱۳۹۷ - ۱۳۹۶ بودند که ازاین میان، ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفره آزمایشی و کنترل به روش در دسترس انتخاب و با انجام قرعه کشی به روش تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگماری شدند. پس از اجرای پیش آزمون، آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید. ابزارهای اندازه گیری پرسشنامه های امیدواری اشنایدر( ۱۹۹۱ )؛ سر زندگی ریان و فردریک ۱۹۹۷ و تاب آوری کانر و دایویدسون ۲۰۰۳ قبل از شروع جلسات آموزشی و پس آزمون و پیگیری نیز برای هر دو گروه اجرا شد. داده ها با آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و با نرم افزار SPSS-۱۹ تحلیل شدند یافته ها: میانگین نمرات امیدواری، سر زندگی و تاب آوری گروه آزمایشی بر خلاف گروه کنترل در پس آزمون و پیگیری به طور معنادار افزایش یافت P<۰/۰۰۱نتیجه گیری: آموزش مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی بر امیدواری، سر زندگی و تاب آوری سالمندان در پس آزمون و همچنین پیگیری به طور معنادار اثربخش بوده است.

Keywords:

مهارت های مبتنی بر کیفیت زندگی , امیدواری , سر زندگی , تاب آوری , سالمندان