بررسی رابطه بین رضایت از زندگی و خودکارآمدی با سکوت سازمانی در کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رضایت از زندگی و خودکارآمدی با سکوت سازمانی در کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز که تعداد ۴۹۰ نفر بودند. از این میان تعداد ۲۱۵ نفر به عنوان نمونه آماری که از طریق روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس و با توجه به جدول کرجسی و مورگان ( ۱۹۷۷ ) انتخاب گردیدند. ابزار شامل مقیاس سکوتسازمانی واکولا و بورادوس، مقیاس رضایت از زندگی داینر و همکاران، مقیاس خودکارآمدی شرر و همکاران بود. برای تحلیل از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین رضایت از زندگی با سکوت سازمانی و ابعاد آن (تدافعی، مطیع و نوع دوستانه) در کارکنان دانشگاه رابطه منفی و معنی داری وجود داشت r=۰/۲۳۴,P<۰/۰۵ نتایج همبستگی نیز نشان داد که بین خودکارآمدی با سکوت سازمانی و ابعاد آن (تدافعی، مطیع و نوع دوستانه) در کارکنان دانشگاه رابطه منفی و معنی داری وجود داشت r=۰/۲۵۰, P<۰/۰۵ همچنین متغیر خودکارآمدی و رضایت از زندگی توانستند پیش بینی کننده سکوت سازمانی و ابعاد آن (تدافعی، مطیع و نوع دوستانه) باشند P<۰/۰۵,b=۰/۳۲۲.

Keywords:

خودکارآمدی , رضایت از زندگی , سکوت سازمانی