نقش واسطه ای خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین ذهن آگاهی و اضطراب در بیماران دیابت

هدف تحقیق نقش واسطه ای خود تنظیمی هیجانی در رابطه بین ذهن آگاهی و اضطراب در بیماران دیابتی است؟ روش تحقیق مورد استفاده این پژوهش توصیفی ازنوع همبستگی، رگرسیون می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران زن بین سن ۴۰-۲۰ سال شهر شیراز در سال ۱۴۰۰ بود. روش نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری در دسترس می باشد، که تعداد ۳۵۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند داده ها از طریق پرسشنامه های پرسشنامه خود تنظیمی هیجانی (هافمن و کشدان)، ذهن آگاهی (فرایبورگ)، اضطراب کتل جمع اوری شده و با استفاده از نرم افزار SPSS۲۰ تجزیه و تحلیل شدند. روش مورد استفاده برای تحلیل داده ها روش ضریب همبستگی پیرسون بود. نتایج حاصل نشان داد که نتایج آزمون بین ذهن آگاهی و خود تنظیمی هیجانی در بیماران دیابتی رابطه معنادار وجود دارد و همچنین رابطه از نوع مثبت و متوسط می باشد. همچنین بین خود تنظیمی هیجانی و اضطراب در بیماران دیابتی رابطه معنادار وجود دارد و همچنین رابطه از نوع مثبت و متوسط می باشد. در نتیجه بیمارانی که دچار دیابت هستند از لحاظ روانی با مسائلی چون خود تنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی و اضطراب و استرس ربرو هستند که لازم و ضروری است که مراکز بهداشتی و درمانی و روانی کشورتوجه لازم را در این زمینه به این بیماران مبذول دارند.

Keywords:

خودتنظیمی هیجانی , ذهن آگاهی , اضطراب , بیماران دیابتی.