اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی هیجان و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به آسم

مقدمه: آسم از شایع ترین بیماری های مزمن است و عوامل روان شناختی بسیاری در بروز و وخامت آن دخیل هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر تنظیم شناختی هیجان و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به آسم بود. روش کار: روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد مبتلا به آسم مراجعه کننده به کلینیک های آسم و آلرژی شهر بوشهر در سال ۱۳۹۸ بودند که با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه تعداد ۴۰ نفر از آنان انتخاب و در گروه آزمایشی و کنترل (هر گروه ۲۰ نفر) قرار گرفتند. میانگین سنی نمونه ها ۳۲/۶ ± ۵/۲۹ سال بود. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گرانفسکی و کرایج (۲۰۰۶) و کیفیت زندگی در بزرگسالان مبتلا به آسم توسط مارک و همکاران (۱۹۹۲) استفاده شد. گروه آزمایشی تحت طرحواره درمانی (۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله­ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی بر افزایش تنظیم شناختی هیجان و کیفیت زندگی افراد مبتلا به آسم اثربخش بود (۰۵/۰≥p). نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به دست آمده، می توان از این درمان در جهت افزایش تنظیم شناختی هیجان و کیفیت زندگی افراد مبتلا به آسم بهره برد و از این راه به کاهش تنش برای بیماران مبتلا به آسم کمک نمود.

Keywords:

آسم , تنظیم شناختی هیجان , کیفیت زندگی , طرحواره درمانی