اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل بر کیفیت زندگی و عزت نفس زنان مطلقه

مقدمه: بروز پدیده طلاق، می تواند فرایندهای هیجانی، روان شناختی و ارتباطی زنان را متاثر سازد. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان تحلیل رفتار متقابل بر کیفیت زندگی و عزت نفس زنان مطلقه انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اهواز در سال ۱۳۹۶ بود. در این پژوهش تعداد ۳۰ زن مطلقه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (در هر گروه ۱۵ زن). زنان مطلقه حاضر گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت آموزش درمان تحلیل رفتار متقابل (نوشادی و معتمدی، ۱۳۹۴) قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه های کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی، ۱۹۹۴) و عزت نفس (روزنبرگ، ۱۹۶۵) استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که درمان تحلیل رفتار متقابل بر کیفیت زندگی و عزت نفس زنان مطلقه تاثیر معنادار داشته است (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که درمان تحلیل رفتار متقابل با تمرکز بر حالات نفسانی خود، شناخت انواع رابطه و سازمان دهی زمان خود و برنامه ریزی برای آن، می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود کیفیت زندگی و عزت نفس زنان مطلقه مورد استفاده گیرد.

Keywords:

درمان تحلیل رفتار متقابل , کیفیت زندگی , عزت نفس , زنان مطلقه