محسن رفیعی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی مهدیشهر، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
پرویز صباحی - استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی مهدیشهر، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
شاهرخ مکوند حسینی - دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی مهدیشهر، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.

مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر افسردگی، اضطراب، استرس و کیفیت زندگی مردان سالمند مقیم سراهای سالمندان بود. روش کار: تعداد ۵۰ مرد سالمند، به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل گمارده شدند. جهت سنجش متغیر های وابسته از دو پرسشنامه DASS-۴۲ و کیفیت زندگی لیپاد استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره تحلیل شد. نتایج: نتایج این تحقیق نشان داد در مرحله پس آزمون شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی فقط بر متغیر های  استرس و عملکرد شناختی اثر داشته و در مرحله پیگیری معناداری عملکرد شناختی از بین رفته و فقط در مورد متغیر استرس معنادار بود. همچنین در مرحله پیگیری افسردگی در گروه آزمایش کاهش داشته هر چند که به لحاظ آماری معنادار نبود. نتیجه گیری: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در کوتاه مدت می تواند استرس را کاهش داده و در بلند مدت باعث بهبود نسبی افسردگی در سالمندان گردد. لذا استفاده از این درمان برای اهداف کوتاه مدت و بلند مدت به متولیان بهداشت و سلامت سالمندان پیشنهاد می شود.  

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی, افسردگی, اضطراب, استرس, کیفیت زندگی, سالمندان