زهرا شیران - گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور ، ایران؛
حسن توزنده جانی - گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور ، ایران
حمید نجات - گروه روانشناسی بالینی،دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد قوچان مشهد،ایران
احمد زنده دل - گروه ریاضی ، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد نیشابور،مشهد، ایران

  خلاصه مقدمه: هدف اصلی این پژوهش بررسیاثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تحمل ناپذیری بلاتکلیفی، نشانه های اضطرابی و باورهای انگیزشی دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان بود. روش کار: این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه دوم مبتلا به اختلال اضطراب امتحان در شهر مشهد بود. نمونه آماری این پژوهش شامل ۴۵ نفر از این دانش آموزان بود که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های اضطراب امتحان ساراسون و همکاران (۱۹۶۰)، اضطراب  فراگیر اسپیتزر و همکاران (۲۰۰۶)،  تحمل ناپذیری بلاتکلیفی فریستون و همکاران (۱۹۹۴) و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و دیگروت (۱۹۹۹)  استفاده شد. ابتدا، هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند، سپس مهارت های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی طی ۱۰ جلسه یک و نیم ساعته برای گروه آزمایش اجرا گردید، اما گروه کنترل هیچ گونه آموزشی را دریافت نکرد. پس از پایان دوره آموزش و دو ماه پس از آن ، از هر دو گروه پس آزمون و آزمون پیگیری به عمل آمد. داده ها بر اساس آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر  و با کمک نرم افزار SPSS (نسخه ۲۲) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج حاکی از اثربخشی آموزش مهارت های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر تحمل ناپذیری بلاتکلیفی، نشانه های اضطرابی و باورهای انگیزشی دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان بود (۰۵/۰p <). نتیجه گیری: آموزش مهارت های مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی یک رویکرد مداخله ای مبتنی بر روان شناسی مثبت نگر است که شادمانی را افزایش می دهد.

بهبود کیفیت زندگی, تحمل ناپذیری بلاتکلیفی, نشانه های اضطرابی, باورهای انگیزشی, اضطراب امتحان