استفاده از پروبیوتیک ها در عفونت های ویروسی

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 574

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICFBCNF04_024

تاریخ نمایه سازی: 9 شهریور 1400

Abstract:

بیش از یک قرن پیش، دانشمندان، به طور اتفاقی، با استفاده از باکتری های اسید لاکتیک که به طور طبیعی در محصولات تخمیر شده موجود بودند برای مبارزه با عفونتهای ویروسی استفاده کردند. در دهه های اخیر، پروبیوتیک ها اثرات مفیدی را بر سلامت حیوان و انسان نشان داده اند. پروبیوتیک ها میتوانند از میزبان در برابر چندین تهدید سلامتی، از جمله بیماریهای عفونی محافظت کنند. قبل از سال ۱۹۹۵، محققان باور داشتند که پروبیوتیک ها فقط بر میکروبیوتای روده تاثیر دارند که میتوانند ریزاندام های رودهای را ترمیم کنند و بنابراین مانع باکتری های بیماریزا از ایجاد گاستروانتریت میشود. پژوهشگران در طول ۲۰ سال گذشته بر اهمیت پروبیوتیک ها در عفونتهای باکتریایی و بیماریهای مزمن از جمله سرطانها متمرکز شده اند. میزان عفونتهای ویروسی به طرز چشمگیری درسراسر جهان در حال افزایش است و راه حلهای قطعی دور از واقعیت به نظر میرسند. علاوه بر این، عوامل متعددی مانند آلودگی، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و رژیمهای غذایی غیر متعادل، سیستم ایمنی را مختل کرده و در نتیجه خطر عفونت را تشدید کرده اند و در عین حال باعث ظهور عوامل بیماری زا جدید شده اند. علاوه بر این، داروهای ضد ویروسی به دلیل تنوع ژنتیکی بسیاری از ویروس ها نادر هستند. علاوه بر این، واکسنها آخرین منبع برای میکروب شناسان در تلاش برای جلوگیری از عفونتهای پیچیده ویروسی در نظر گرفته میشوند. با این وجود غلبه بر برخی ویروسها به دلیل تنوع ژنتیکی امکان پذیر نیست. در حقیقت، پروبیوتیک های ضد ویروسی برای اولین بار در سال ۱۹۹۰، هنگامی که به عنوان داروهایی برای محافظت از اپیتلئوم روده در برابر عفونت ویروسی و کمک به کاهش اسهال عمل کردند، پدیدار شدند. با توجه به این اثربخشی، برخی محققان مطالعات بیشتری را برای تعیین مکانیسمهای ایجادکننده این اثر ضد ویروسی انجام دادند. مطالعات اخیر نشان داده اند که فعالیت تعدیل کننده سیستم ایمنی، مهمترین مکانیسم عمل پروبیوتیک است. محققان ارزیابی اثر برخی از ایمونوبیوتیک ها، نه تنها بر باکتریهای بیماریزا، بلکه بر روی ویروسها، از جمله ویروس های روده ای و تنفسی، را نیز آغاز کردند. مطالعات متعددی فعالیت ضدویروسی بالقوه برخی از پروبیوتیکها ناشی از اثر تعدیل کننده سیستم ایمنی را تایید کرده اند. این مطالعات نشان داده اند پروبیوتیک ها با اثر ضد ویروسی در برابر ویروس های تنفسی و رودهای و همچنین تقویت سیستم ایمنی، اثرات بسیار مفیدی را نشان داده اند. هم چنین استفاده از پروبیوتیکها به عنوان وکتورهای واکسن در جلوگیری از برخی از عفونتهای ویروسی (آنفلوانزا، HIV، HPV، روتاویروس) نیز از دیگر کاربردهای پروبیوتیک ها در مقابله با عفونت های ویروسی می باشد. متابولیتهای پروبیوتیک ها در مهار عفونتهای ویروسی مزمن مانند HPV، EBV، HSV، HIV، HTLV تاثیرات مثبتی را نشان داده اند. پروبیوتیکها در کاهش پیشرفت سرطان نیز مورد توجه دانشمندان قرار گرفته اند و تحقیقات بر روی آن ها ادامه دارد.

Authors

محمدرضا قرآنی

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران