سالیکورنیا، معجزه سبز بیابان

خشکی از مهمترین عوامل تنش زای محیطی است که تولید محصولات کشاورزی را در مناطق خشک و نیمه خشک تحت تاثیر قرار داده و باعث کاهش آن می شود. کاهش اثر تنش های محیطی مانند خشکی با استفاده از روش هایی مانند آبیاری، مصرف کود و روش های مناسب کاشت، با محدودیت مواجه است. کمبود کیفیت و کمیت منابع آب تهدیدی جدی بر امنیت غذایی و اشتغال بوده و به دنبال آن موجب مشکلات اجتماعی است. مقدار آب در دسترس گیاه از عوامل مهم اقلیمی موثر بر توزیع و پراکنش گیاهان در سرتاسر جهان بوده و میتواند باعث تغییرات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی در گیاه شود، لذا انتخاب گونه های مناسب مناطق خشک و نیمه خشک بسیار حائز اهمیت است. در این راستا بسیاری ازکشاورزان بومی این مناطق، کشت گیاهان سازگار را انتخاب کرده اند. سالیکورنیا (Salicornia) گیاهی از خانواده اسفناجیان بعنوان یک هالوفیت قادر به حفظ پتانسیل آب پایین می باشد و بسیار مقاوم به خشکی است. بالا بودن نسبت ساقه به ریشه در جهت تولید بافت سبز بیشتر، پتانسیل آبیاری با آب هایی با شوری بالا اهمیت این گیاه را برای کشت در محیط زیست های خشک ایران نشان می دهد. در این پژوهش روش کشت گیاه و همچنین تاثیر تنش خشکی بر برخی خصوصیات بیوشیمیایی گیاه سالیکورنیا مانند میزان پرولین، کلروفیل و آنزیم های آنتی اکسیدانی گایاکول پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت و نتایج تحقیق نشان داد که با افزایش تنش خشکی میزان پرولین و آنزیم های آنتی اکسیدانی افزایش و کلروفیل کاهش می یابد. استفاده از این گونه ها برای خاک های خشک و بدون پوشش ایران و مناطقی که دارای آب شور هستند می تواند پوشش گیاهی را در این مناطق قوی نماید.

Keywords:

سالیکورنیا , امنیت غذایی , بیوشیمیایی , تنش خشکی , پرولین