یاسر اسلام دوست کاربندی - کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه تهران

نظریه انگ زنی یا برچسب زنی، نظریه ای است که بیان می کند انگ ها و برچسب های کج روانه ای که به مردم زده می شود، دلیل عمده و علت اصلی کجروی مردم محسوب می شود. نظریه پردازان برچسب زنی معتقدند انحراف یک پدید اجتماعی است و بر این باورند که کجروی های اجتماعی ناشی از عوامل روانشناختی یا زیست شناختی نیست، بلکه این جامعه است که هویت انحرافی را در افراد پدید می آورد. نظریه برچسب زنی ، نخستین بار توسط اریکسون جرم شناسی آمریکایی در سال ۱۹۶۲ در کتاب تایید بزهکار « مطرح گردید.اما از سویی دیگر فمینیسم را گاه به جنبشهای سازمان یافته برای احقاق حقوق زنان و گاه به نظریه ای که به برابری زن و مرد از جنبه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و حقوقی معتقد است، معنا کرده اند. فمینیسم یکی از مهمترین جنبش های شکل گرفته در قرن نوزدهم میلادی است زمینه ساز جرم شناسی فمینیستی به عنوان یکی از شاخه های جرم شناسی انتقادی است. این شاخه از جرم شناسی از یک سو، به انتقاد از نابرابری های موجود در مطالعات جرم شناسی کلاسیک که مهمترین آنها بحث نادیده انگاری زنان است پرداخته است و از سوی دیگر برخورد تبعیض آمیز نظام عدالت کیفری با زنان را به چالش می کشد. نظریه برچسب زنی مورد یک سری انتقاد واقع شده است. از جمله: رفتار ناشایست با بی گناهان، انحراف، در معرض اتهام قرار گرفتن، شکستن قبح جرم ومجازات. ازآنجا که بر چسب زنی میتواند تبعات خطر آفرینی داشته باشد و فرد را بسوی ارتکاب جرم سوق دهد،وجود تبعیض نسبی در فرآیند برچسب زنی، وحدت کلام در تعریف و گونه شناسی منحرف بر اساس برچسب زنی،تاثیر برچسب زنی در شکل گیری پایگاه منحرفانه، از این رو نظریه پردازان،پیشنهادات و راه حل هایی برای حل مسئله پیش بینی نموده اند که در مقاله حاضر به آنها اشاره گردید.

چسب زنی،جرم شناسی،فمینیسم