مرضیه مسعودی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعهشناسی، گروه آموزشی علوم اجتماعی، دانشگاه آزاداسلامی، واحد قوچان، قوچان، ایران
مهناز امیرپور - دکترای جامعهشناسی، استادیار گروه علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان، قوچان، ایران

استفاده از شبکه اجتماعی به عنوان یک ابزار ارتباطی، در بین بخش مختلف جامعه در حوزه های مختلف پذیرفته شده است، بنابراین ورود آن به بخش آموزش نیز یک امری طبیعی و حتمی است.در ایران با توجه به اپیدمی و شیوع سریع بیماری کرونا از میان پلتفرمهای مختلف ایرانی و خارجی متعددی که جهت شبکه های اجتماعی آموزش مجازی وجود داشتندنهایتا از سامانه شاد استفاده شد. هدف از اجرای این پژوهش بررسی محدودیت ها، و راهبردهای آموزش مجازی شاددر حوزه آموزش وپرورش از دیدگاه معلمان است. جامعه آماری این پژوهش مشتمل بر ۱۴نفر از معلمان دبیرستان نمونه دولتی (دخترانه رضوان) شهرستان مانه وسملقان استان خراسان شمالی بود که با استفاده از روش پژوهش پدیدارشناسی۳، نمونه گیری هدفمند و مصاحبه نیمه ساختار یافته انجام شد.تحلیل داده های حاصل از مصاحبه ها، منجر به شناسایی دو مقوله اصلی( محدودیت ها و راهبردها)گردید محدودیت های سامانه شاد شامل :عدم دسترسی همه دانشآموزان به فضای شاد بویژه در مناطق محروم، سنگین بودن هزینه ها ,کند بودن سرعت اینترنت، دشوار بودن سنجش یادگیری واقعی دانش آموزان و سلب شدن قدرت نظارت از معلم، اعتیاد برخی دانش آموزان به اینترنت و گوشی، مهمترین راهبردهای به کارگیری موثر سامانه شاد شامل طرحی آموزش رسمی مناسب تدوین سند راهبردی آموزش مجازی، آموزش تفکر منطقی و خلاق به معلمان، ارتقای شایستگی های عملیاتی و فنی معلمان، آموزش و پیادهسازی رویکرد تعاملی، تقویت آموزش تلویزیون به عنوان مکمل پلتفرم شاد و حفظ دائمی پلتفرم شاد بود.نتیجه این که بهکارگیری پلتفرم شاد تا رسیدن به وضعیت مطلوب، فاصله زیادی داشته و بهبود کیفیت آن مستلزم نگاه متولیان و دوری از طرز تلقی آموزش موقت، پارهوقت و درجه دوم به این قبیل آموزشها است.

دانش آموزان، آموزش، شبکه اجتماعی شاد، پدیدارشناسی،محدودیت، راهبرد