درمان آسیب های سیستم عصبی با اکسیژن پرفشار: مروری بر مکانیسم های مولکولی

زمینه و اهداف: استفاده از اکسیژن پرفشار، یکی از روش های درمانی در درمان بسیاری از بیماری ها و آسیب ها همچون بیماری ازدست دادن فشار، ترمیم زخم، مسمومیت با منوکسیدکربن، سوختگی های حرارتی و آسیب های سیستم عصبی است. هدف از این مقاله، مروری بر مکانیسم های احتمالی اثربخشی این روش درمانی در آسیب های عصبی با توجه به مطالعات موجود بود. روش بررسی: در این مطالعه مروری، جستجوی مقالات در داده پایگاههای بین المللی با کمک کلید واژه های اکسیژن پرفشار، آسیب عصبی، ضایعه نخاعی، آسیب تروماتیک مغزی و درد نوروپاتیک، با تاکید بر مکانیسم های حفاظت عصبی ناشی از اکسیژن پرفشار، در بازه زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ انجام گرفت. یافته ها: اثرات مفید اکسیژن پرفشار می تواند با چند فعالیت بیولوژیکی آن مانند اثرات آنتی اکسیداتیو، ضد التهابی و آنتی آپوپتوزی مرتبط باشد. با وجود این، مکانیسم های مسئول آن هنوز به طور کامل شناسایی نشده که نیازمند بررسی و مطالعات بیشتر است. نتیجه گیری: از آنجایی که نقایص عصبی ایجاد شده به دنبال آسیب سیستم عصبی احتمالا ناشی از التهاب، استرس اکسیداتیو و آپوپتوز هستند، به نظر می رسد اکسیژن پرفشار می تواند به عنوان یک روش موثر در درمان آسیب های عصبی در نظر گرفته شود.

Keywords:

Hyperbaric oxygen therapy , Nervous System Injury , Oxidative stress , Inflammation , Apoptosis , اکسیژن پرفشار , آسیب سیستم عصبی , استرس اکسیداتیو , التهاب , آپوپتوز