تاثیر تمرین کوتاه مدت و تجویز کورکومین بر فعالیت پاراکسوناز-۱ پس از ترک الکل در رت های نر ویستار

مقدمه: پاراکسوناز-۱ (PON-۱) یک آنزیم متصل به HDL بوده که در کبد تولید شده و به عنوان یک آنتی اکسیدان و ضد التهاب در حضور کلسیم موجب هیدرولیز رادیکال های آزاد و جلوگیری از اکسیداسیون LDL می گردد. مصرف الکل و سبک زندگی بی تحرک موجب اختلال چربی بدن و کاهش فعالیت PON-۱ می شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تمرین و استفاده از کورکومین بر فعالیت PON-۱ و پروفایل لیپیدی پس از ترک الکل در رت های نر ویستار بود. روش بررسی: بدین منظور ۳۲ رت های نر نژاد ویستار به چهار گروه ۱) الکل، ۲) الکل - تمرین، ۳) الکل- کورکومین و ۴) الکل – تمرین - کورکومین تقسیم شدند. به دنبال ۴ روز برنامه مصرف الکل و ۶ روز دوره ترک، مداخلات تمرین (شنا) و تجویز کورکومین به مدت ۱۴ روز اجرا شد. نمونه های خون به منظور تحلیل های آزمایشگاهی جمع آوری شدند. از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه و نیز آزمون تعقیبی LSD به منظور بررسی تفاوت های بین گروهی استفاده شد. یافته ها: تمرین به طور مستقل موجب افزایش فعالیت PON-۱ شد (۰۰۱/ ۰p=). تعامل تمرین و کورکومین نیز موجب افزایش معنادار فعالیت PON-۱ شده بود (۰۲/ ۰p=). علاوه بر این تمرین به طور مستقل موجب افزایش غلظت HDL نیز گردید (۰۱/ ۰p=). همچنین تعامل تمرین و کورکومین اثر معنی داری را بر افزایش HDL نشان داد (۰۱/ ۰p=). بحث و نتیجه گیری: یافته های این مطالعه تایید می کنند که به منظور افزایش فعالیت PON­۱ و غلظت HDL در رت های نر ویستار، می توان از ترکیب نمودن تمرینات کوتاه مدت شنا و تجویز کورکومین استفاده نمود. همچنین می توان در جهت کاهش عوارض دوره ترک الکل از کورکومین و تمرین به منظور بهبود نیمرخ لیپیدی و افزایش فعالیت PON-۱ استفاده نمود.  

Keywords:

Physical Activity , Curcumin , Paraoxonase-۱ , Lipids , Substance Withdrawal Syndromes , Ethyl Alcohol , Wistar Rats , فعالیت بدنی , کورکومین , پاراکسوناز-۱ , نیمرخ لیپیدی , سندرم محرومیت , الکل , رت ویستار