تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش نشانه های افسردگی و اضطراب بیماران دیابتی نوع یک

مقدمه: دیابت یک بیماری شایع، بدخیم و پیشرونده است. افراد مبتلا در طی درمان و متعاقب آن اختلالات جسمی و روانی متعددی را تجربه می کنند. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش علایم افسردگی و اضطراب بیماران دیابتی نوع یک انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون، با دو گروه آزمایش و گروه کنترل در انتظار درمان انجام شد که پس از تکمیل پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-۲۱) تعداد ۲۰ نفر که دارای ملاک های ورود به پژوهش بودند به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰نفر) و گروه کنترل در انتظار درمان (۱۰نفر) تقسیم شدند. تعداد ۸ جلسه مداخله پذیرش و تعهد درمانی به صورت انفرادی برای شرکت کنندگان در گروه آزمایش ارائه شد و برای گروه کنترل در انتظار درمان در حین تحقیق هیچ گونه مداخله درمانی انجام نشد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس با اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل یافته ها نشان داد که مداخله مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش علایم افسردگی و اضطراب در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در انتظار درمان در سطح ۰۱/۰ شد. به طوری که نمرات شرکت کنندگان گروه آزمایش، کاهش معنا داری نسبت به گروه کنترل در انتظار درمان داشتند. بحث و نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد پذیرش می تواند در کاهش علایم افسردگی و اضطراب بیماران دیابتی نوع یک موثر باشد.  

Keywords:

Depression , Anxiety , Type ۱ Diabetes , Acceptance and Commitment Therapy , افسردگی , اضطراب , دیابت نوع یک , درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد