اثر تمرین هوازی مداوم و تمرین مقاومتی زمان بندی شده بر سطوح آدیپونکتین و رزیستین پلاسما در نوجوانان چاق کم تحرک

مقدمه: شواهد علمی نشان می دهند سطوح آدیپونکتین با چاقی ارتباط معکوس و سطوح رزیستین با چاقی همبستگی مثبت دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی مداوم و تمرین مقاومتی زمان بندی شده بر سطوح آدیپونکتین و رزیستین پلاسما نوجوانان چاق کم تحرک بود. روش بررسی: در این مطالعه ۲۴ نوجوان چاق و کم تحرک به سه گروه، گروه تمرین مقاومتی (۸ نفر، میانگین سن ۵۶/۱±۹۲/۱۵ سال، میانگین شاخص توده بدنی ۲۱/۲±۳۰/۳۲ کیلوگرم بر مترمربع)، گروه تمرین هوازی (۸ نفر، میانگین سن ۰۳/۲±۲۳/۱۵ سال، میانگین شاخص توده بدنی ۳۲/۱±۳۲/۳۱ کیلوگرم بر مترمربع) و گروه کنترل (۸ نفر، میانگین سن ۹۲/۱±۹۷/۱۴ سال، شاخص توده بدنی ۱۲/۳±۸۰/۳۰ کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. برنامه تمرین گروه هوازی شامل پیاده روی و دویدن تا ۶۰ درصد اکسیژن مصرفی برای چهار جلسه در هفته و برنامه گروه تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته برای ۱۲ هفته بود. سطوح آدیپونکتین و رزیستین به روش الایزا اندازه گیری شد. با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه داده ها تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که تمرین مقاومتی ۱۸/۷% از چربی بدن را کاهش (۰۰۱/۰>p) و سطح آدیپونکتین پلاسما را ۸۴/۶% افزایش داد (۰۳/۰=p). تمرین هوازی باعث افزایش ۸/۱۱% حداکثر اکسیژن مصرفی (۰۴/۰=p)، افزایش ۳۴/۱۲% آدیپونکتین پلاسما (۰۰۱/۰>p)، کاهش ۱۸/۲% وزن (۰۳/۰=p) و کاهش ۳۱/۷% میزان چربی بدن شد (۰۲/۰=p). همچنین تغییرات درصد چربی بین دو گروه تمرینی متفاوت بود (۰۹/۰=p)؛ اما در سطوح پلاسمایی رزیستین تغییر معنی داری مشاهده نشد (۱۲۷/۰=p). بحث و نتیجه گیری: تمرین هوازی و مقاومتی برای ۱۲ هفته باعث افزایش آدیپونکتین پلاسما می شوند اما سطوح رزیستین را تغییر نمی دهند.

Keywords:

Obesity , Adiponectin , Resistin , Aerobic Exercise , Resistance Trainingg , چاقی , آدیپونکتین , رزیستین , تمرین هوازی , تمرین مقاومتی