CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی سطح اینترلوکین-۶ و سلول های التهابی ریه پس از اجرای یک دوره تمرینات تناوبی شدید و اقامت در محیط هایپوکسی

عنوان مقاله: بررسی سطح اینترلوکین-۶ و سلول های التهابی ریه پس از اجرای یک دوره تمرینات تناوبی شدید و اقامت در محیط هایپوکسی
شناسه ملی مقاله: JR_SINA-18-3_004
منتشر شده در در سال 1395
مشخصات نویسندگان مقاله:

مهدی یادگاری - Department of exercise physiology, Faculty of physical education and sport sciences, University of Mazandaran
سیمین ریاحی - Faculty of aerospace medicine and subsurface, AJA University of Medical Sciences
شادمهر میردار - Department of exercise physiology, Faculty of physical education and sport sciences, University of Mazandaran
غلامرضا حمیدیان - Department of basic sciences, Faculty of veterinary medicine, Tabriz University
پریناز مصدق - Department of exercise physiology, Faculty of physical education and sport sciences, University of Tehran

خلاصه مقاله:
مقدمه: به نظر می رسد اثر تمرینات ورزشی بر ارتقای عملکرد جسمانی همیشه با تاثیرات مفید بر ارگان های داخلی بدن همراه نیست. تاکنون تاثیر تمرینات تناوبی شدید و هایپوکسی پس از آن، بر پارانشیم ریه بررسی نشده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هایپوکسی مزمن به دنبال یک دوره تمرین تناوبی شدید بر میزان التهاب ریه بود. روش بررسی: ۲۴ سر موش صحرائی نر نژاد ویستار (سن ۴ هفته، وزن ۴±۷۱ گرم) به صورت تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند: کنترل ۶ هفته (۶=n)، تمرین ۶ هفته (۶=n)، کنترل ۹ هفته (۶=n) و گروه تعامل تمرین وهایپوکسی (۶=n). برنامه تمرین ورزشی (دویدن بر روی نوارگردان) با سرعت ۲۵ متر بر دقیقه شروع و با سرعت ۷۰ متر بر دقیقه در پایان دوره خاتمه پذیرفت. در هر جلسه تمرین، رت ها به اجرای ۱۰ تکرار دویدن شدید با مراحل استراحت ۲ دقیقه ای در بین تکرارها پرداختند و نسبت مرحله کار- استراحت ۱ به ۲ بود. پس از ۶ هفته تمرین تناوبی، رت ها در محیط هایپوکسی قرار داده شدند و به مدت۳ هفته در آن جا نگهداری شدند. در پایان، جهت انجام آزمایش های ایمونوهیستوشیمیایی و استریولوژی بافت ریه خارج گردید. یافته ها: در گروه تمرین ۶ هفته و گروه تعامل تمرین و هایپوکسی، میزان بافت لنفوئیدی اطراف برونش و برونشول، جمعیت ماکروفاژ و IL-۶ نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار نشان داد (۰۵/۰p<). همچنین پس از ۳ هفته قرارگیری در محیط هایپوکسی حجم فت لنفوئیدی اطراف برونش، جمعیت ماکروفاژ (۰۰۱/۰p<) و IL-۶ (۱۹۸/۰p=) نسبت به گروه تمرین ۶ هفته افزایش یافت. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد یک دوره تمرین تناوبی شدید احتمالا می تواند بافت ریه را ملتهب کند. همچنین احتمالا قرارگیری در معرض هایپوکسی مزمن سبب تشدید اثرات التهابی تمرین شدید می شود.

کلمات کلیدی:
Exercise Training, Inflammation, Hypoxia, Lung, Macrophage, تمرین ورزشی, التهاب, هایپوکسی, ریه, ماکروفاژ

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1263160/