پاسخ فشارخون و ضربان قلب به پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی

مقدمه: تمرین مقاومتی، در جهت بهتر شدن آمادگی بدنی و افزایش سلامت جسمانی در افراد بزرگ سال پیشنهاد شده است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه پاسخ فشارخون و ضربان قلب به پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی بود. روش بررسی: ۱۲ مرد سالم (با میانگین سن ۲/۲۲/۲۵ سال) سه پروتکل فعالیت مقاومتی شامل قدرتی (۳ نوبت ۴ الی ۵ تکراری با ۸۵% ۱RM)، هایپرتروفی (۳ نوبت ۱۰ تکراری با ۷۰% ۱RM) و قدرتی- استقامتی (۳ نوبت ۱۵ تکراری با ۵۵% ۱RM) را در سه جلسه مجزا اجرا کردند. فشارخون و ضربان قلب قبل و بلافاصله پس از فعالیت در هر سه جلسه و در پروتکل هایپرتروفی بعد از هر حرکت اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس دوطرفه مکرر تحلیل شدند. یافته ها: آنالیز آماری داده ها نشان داد که اگرچه فشارخون سیستولی پس از سه نوع فعالیت مقاومتی افزایش معنی داری داشت (۰۰۱/۰=p)، اما بین سه نوع پروتکل تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. بااین حال، ضربان قلب هم در پاسخ به سه فعالیت مقاومتی به طور معنی داری افزایش یافت و بین اثر پروتکل های فعالیت مقاومتی بر ضربان قلب هم تفاوت معنی داری مشاهده شد (۰۰۱/۰p<). با مراجعه به آزمون تعقیبی مشاهده شد که افزایش ضربان قلب در پروتکل قدرتی کمتر از دو پروتکل دیگر بود. مقایسه نتایج فشارخون و ضربان قلب بعد از حرکات مختلف در پروتکل هایپرتروفی نشان داد حرکات مختلف با وزنه میزان فشارخون و ضربان قلب را به طور متفاوتی تغییر می دهند (۰۵/۰p<). بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری نمود فعالیت مقاومتی از نوع قدرتی با استراحت طولانی تر بین نوبت ها و حرکات، ضربان قلب را کمتر از پروتکل های هایپرتروفی و استقامتی افزایش می دهد.

Keywords:

پاسخ فشارخون و ضربان قلب به پروتکل ها و حرکات مختلف فعالیت مقاومتی , کلمات کلیدی: فشار خون , ضربان قلب , فعالیت مقاومتی , هایپرتروفی