علی نصیری - دانشجوی دکتری تربیتی گروه روانشناسی ، واحد شهرکرد ، دانشگاه آزاد اسلامی ، شهرکرد ، ایران
طیبه شریفی - دانشیارگروه روانشناسی ، واحد شهرکرد ، دانشگاه آزاد اسلامی ، شهرکرد ، ایران
احمد غضنفری - دانشیارگروه روانشناسی ، واحد شهرکرد ، دانشگاه آزاد اسلامی ، شهرکرد ، ایران
مریم چرامی - استادیار گروه روانشناسی، واحدشهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی،شهرکرد،ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرح واره درمانی و واقعیت­درمانی  بر سرمایه روان شناختی مربیان پیش دبستانی شهرستان شهرکرد اجرا شد. روش: جامعه آماری کلیه مربیان پیش دبستانی شهرستان شهرکرد بودند که از بین آن ها تعداد ۴۵ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در ۲ گروه آزمایش و ۱ گروه گواه (هر کدام ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه سرمایه روان شناختی (لوتانز و همکاران، ۲۰۰۷) بود که طی سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری ۳ ماهه تکمیل شد. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که دو روش طرح­واره درمانی و واقعیت­درمانی  بر روی میانگین نمرات کل سرمایه روان­شناختی و مولفه­های خودکارآمدی، امیدواری و خوش­بینی به یک اندازه تاثیر پایدار داشته­اند (۰۵/۰ >P). ضرایب اتا نیز برای سرمایه روان شناختی برابر با ۴۳۲/۰و برای خودکارآمدی، امیدواری و خوش بینی به ترتیب برابر با ۲۶۵/۰، ۲۰۷/۰ و ۱۵۱/۰ به دست آمد.  نتیجه گیری: نتیجه گیری شد که هر دو روش طرح­واره درمانی و واقعیت­درمانی برای بهبود سرمایه روان­شناختی مربیان پیش دبستانی موثرند و می ­توان آن ها را مورد استفاده قرار داد.

سرمایه روان شناختی, طرح واره درمانی, واقعیت درمانی, مربیان پیش دبستانی