بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی کاری و برخی خصوصیات فردی پرستاران شاغل در بیمارستانهای تابعه آجا در شهر تهران

مقدمه: کیفیت زندگی کاری پیش زمینه اساسی توانمند سازی منابع انسانی بوده که در افزایش رضایت شغلی، تلاش شغلی، جذب و حفظ کارکنان تاثیر بسزای دارد. شواهد حاکی از پایین بودن کیفیت زندگی کاری پرستاران می باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط برخی خصوصیات فردی و شرایط کاری با کیفیت زندگی کاری پرستاران شاغل در بیمارستانهای منتخب آجا در شهر تهران بود. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی)، تعداد ۳۲۲ پرستار شاغل در بیمارستانهای آجا در شهر تهران در سال ۹۲-۱۳۹۱ به روش تصادفی چند مرحله ای وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از ویرایش فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی کاری که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته است استفاده شد. سپس، داده ها با نرم افزارSPSS نسخه ۱۹ و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین متغیرهای جنس، بیمارستان محل اشتغال، اشتغال در حرفه پرستاری در مراکز دیگر، ترک محل کار، غیبت کاری، میزان رضایت از نوبت های کاری، نوبت کاری، داشتن شغل دوم و تاهل با برخی ابعاد کیفیت زندگی کاری پرستاران ارتباط آماری معناداری وجود داشت (۰۵/۰>p). بحث و نتیجه گیری: با توجه به اهمیت کیفیت زندگی کاری، به مدیران ارشد حوزه سلامت پیشنهاد می شود که با دقت نظر به ابعاد مختلف کیفیت زندگی کاری و عوامل تاثیرگذار بر آن، راهکارها و برنامه های راهبردی در راستای بهبود کیفیت زندگی کاری پرستاران تدوین نمایند.

Keywords:

Job Satisfaction , Nurses , Hospital , رضایت شغلی , پرستاری , بیمارستان