بررسی تاثیر محرومیت از خواب بر عملکرد قلبی و پاسخ دهی قلب به آسیب ناشی از ایسکمی- پرفیوژن مجدد در موش های صحرایی نر

مقدمه: بین محرومیت خواب و بیماریهای قلبی عروقی ارتباط وجود دارد. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثر محرومیت خواب بر عملکرد قلبی و پاسخ دهی قلب به آسیب ناشی از ایسکمی-پرفیوژن مجدد (IR) در موش های صحرایی نر بود. روش بررسی: موش های صحرایی نر ویستار به ۲ گروه کنترل و محرومیت خواب (به مدت ۴ روز با مدل سکو) تقسیم شدند (۸ رت در هر گروه). قلب حیوانات با دستگاه لانگندرف به مدت ۳۰ دقیقه ایسکمی گلوبال و ۴۵ دقیقه پرفیوژن مجدد دریافت کردند. متغیرهای همودینامیکی بطن چپ شامل فشار انتهای دیاستولی، اختلاف فشار سیستولی با دیاستولی، قدرت انقباضی و همچنین تعداد ضربان قلب در طول مطالعه اندازه گیری شدند. در انتهای IR متابولیت های اکسید نیتریک (NO) قلبی و در ابتدای پرفیوژن سطح لاکتات دهیدروژناز (LDH) و کراتین کیناز قلبی (CK-MB) مایع کرونری اندازه گیری گردیدند. یافته ها: در گروه محرومیت از خواب سطح پایه فشار انتهای دیاستولی (۱۹%)، حداکثر قدرت انقباضی در واحد زمان (۱۸%) و حداقل قدرت انقباضی در واحد زمان (۲۱%) کمتر و تعداد ضربان قلب (۳۲%) بیشتر از گروه کنترل بود (۰۵/۰>p). بعد از ایسکمی قلب در گروه با محرومیت خواب، افزایش ضربان قلب همراه با کاهش بازگشت عملکرد همودینامیکی مشاهده شد. همچنین سطح NO در قلب و مقادیر LDH و CK-MB در مایع کرونری بعد از ایسکمی در گروه محرومیت خواب به طور معنی داری افزایش نشان داد. بحث و نتیجه گیری: قلب موش های صحرایی با محرومیت خواب دارای عملکرد قلبی پایه ضعیف تری بوده و نیز مقاومت کمتری به آسیب ناشی از IR دارند که می تواند به علت افزایش تولید NO در قلب بعد از ایسکمی باشد.

Keywords:

Sleep Deprivation , Ischemia-Reperfusion Injury , Wistar Rats , محرومیت خواب , آسیب ایسکمی پرفیوژن مجدد , موش صحرایی