مهدی قزلسفلو - استادیار دانشگاه گنبد کاوس
سمیه همتی پویا - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه الزهرا

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش نظم بخشی هیجانی بر سازگاری عاطفی، اجتماعی و تحصیلی پسرهای ۱۰ تا ۱۴ سال دچار اختلال سلوک بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با گروه گواه و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری ۶۸ دانش آموز پسر ۱۰ تا ۱۴ ساله مراجعه کننده در بازه زمانی مهر و آبان ماه ۹۶ به مرکز مشاوره راه نوین زندگی شهر گنبدکاووس بود. از بین آن­ها ۳۰ دانش آموز که کمترین نمره سازگاری را در پرسشنامه سازگاری دانش آموزان سینها و سینگ، ۱۹۹۳ و بالاترین نمره را در پرسشنامه علائم مرضی کودکان نسخه والدین گادو و اسپراکفین (۲۰۰۷) کسب کرده بودند؛ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت هفتگی و بر اساس تلفیق دستورالعمل مک گی، وود و برنتلی (۱۳۹۰) و آلن، مک گی و بارلو (۲۰۰۹) تحت آموزش گروهی نظم بخشی هیجانی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: یافته ها تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه در نشانه های اختلال سلوک (۲۷/۱۹ =F، ۰۰۱/۰ =P)، سازگاری کل (۰۲/۵۹ =F، ۰۰۱/۰ =P)، سازگاری عاطفی (۸۶/۱۹ =F، ۰۰۱/۰ =P)، سازگاری اجتماعی (۸۳/۴۷ =F، ۰۰۱/۰ =P) و سازگاری تحصیلی (۰۵/۳۲ =F، ۰۰۱/۰ =P) در مرحله پس آزمون و پیگیری نشان داد. نتیجه گیری: از آنجا که آموزش نظم بخشی هیجان، بر تعامل فرد با هم سال ها و اجتماع به شکل مستقیم تاثیرگذار است؛ به نحو مطلوبی می­تواند از میزان نشانگان اختلال سلوک بکاهد. لذا نهادهای خانواده، تربیتی، آموزش و پرورش و مراکز خدمات روان شناختی و مشاوره می توانند در جهت بهبود این اختلال از این روش بهره مند شوند.

اجتماعی, تحصیلی, سازگاری, سلوک, عاطفی