محمد محمدی پور - استادیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی ، قوچان، ایران
احمد مزارعی ستوده - دانشجوی دکتری مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی ، بجنورد، ایران

هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی مداخله دلبستگی محور بر بهبود رابطه مادر و کودک و کاهش نشانه های اضطراب جدایی در کودکان مقطع ابتدایی بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری مادران ۷۳ دانش آموز پسر با دامنه سنی ۷ تا ۱۰ سال ارجاع داده شده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش رباط کریم در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ بود. پس از غربالگری ۲۰ مادر انتخاب شدند که هم زمان نمره بالاتری از نسخه والدین آزمون اضطراب جدایی هان، هاجینلاین، ایشن، ویندر و پینکاس (۲۰۰۳) و نمره کمتری از پرسشنامه رابطه والد-کودک پیانتا (۱۹۹۴) کسب کرده بودند و به­طور تصادفی در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش بسته آموزشی مداخله دلبستگی محور قنبری، خداپناهی، مظاهری و غلامعلی لواسانی (۱۳۹۲) را به صورت هفتگی در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای دریافت کردند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج تفاوت معناداری را بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در نشانه های اضطراب جدایی (۸۶/۱۸ =F، ۰۰۱/۰ =P) و رابطه مادر و کودک (۱۸/۱۲ =F، ۰۰۳/۰ =P) در مرحله پس آزمون و پس از دو ماه پیگیری نشان داد. نتیجه گیری: از آنجا که درمان دلبستگی محور، راهبردهای کارامد و سودمندی را برای بهبود عملکرد رابطه مادر و کودک و درمان مشکلات اضطراب جدایی کودکان دارای مشکلات دلبستگی در اختیار مادران، والدین و مراکز رواندرمانی کودکان قرار می دهد؛ می­توان آن را روش درمانی موثری تلقی کرد.

اضطراب جدایی, دلبستگی, کودک, مادر, والد