اثربخشی آموزش بازی درمانگری بومی شده بر تنیدگی مادران کودکان پیش دبستانی دچار کاستی توجه/فزون کنشی: مطالعه مقدماتی

چکیدههدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی بازی درمانگری بومی­شده بر تنیدگی مادران کودکان دچار کاستی توجه/ فزون کنشی بود. روش: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه و جامعه آماری مادران دارای کودک دچار کاستی توجه/ فزون کنشی در ۵۶ مرکز وابسته به آموزش و پرورش شهر نجف آباد در سال ۹۴-۱۳۹۳ بود. به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای ابتدا ۱۰ مرکز پیش دبستانی انتخاب شد، و سپس از میان ۷۸ نفر از مادرانی که سابقه مراجعه به روان پزشک و روان شناس این مراکز را داشتند، با توجه به ملاک های ورود و خروج ۲۴ مادر انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایکزین شد. ابزار پژوهش نسخه کوتاه تنیدگی والدین آبیدین، ۱۹۸۳، پرسشنامه وندربیلت، ولریچ، لامبرت، دوفینگ، بیکمن و سیمونز، ۲۰۰۳، نسخه کوتاه مصاحبه بالینی نیمه ساختاریافته تهرانی دوست، زرگری نژاد، خادمی و مطلق (۱۳۸۶) و بازی درمانگری بومی­شده رحیمی، غباری، افروز و فرامرزی (۱۳۹۴) بود که به مادران گروه آزمایش در طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای در هفته یک جلسه آموزش داده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر تحلیل شد. یافته ها: یافته ها تفاوت معناداری بین عملکرد دو گروه آزمایش و گواه در آشفتگی والدینی (۰۶/۵۶=F، ۰۰۱/۰=P)، تعامل (۴۶/۲۳=F، ۰۰۳/۰=P) و مشکلات فرزند (۷۸/۲۳=F، ۰۲/۰=P) در مرحله پس آزمون و پس از ۵/۲ ماه پیگیری نشان داد. نتیجه گیری: از آنجا که آموزش بازی درمانگری بومی شده با اصلاح و افزایش تعامل مادر-کودک باعث افزایش رضایت و کاهش تنیدگی مادران می­شود. از این­رو توصیه می­شود روان شناسان از این روش درمانی استفاده کنند.

Keywords:

بازی , بومی شده , تنیدگی , فزون کنشی , کاستی توجه