وحید نجاتی - دانشگاه شهیدبهشتی
فرشید علی پور - دانشگاه خوارزمی
الهه بداقی - دانشگاه خوارزمی
علی آقازیارتی - پژوهشکده علوم شناختی

چکیدههدف: هدف پژوهش حاضر طراحی، تعیین روایی و هنجاریابی آزمون خطرپذیری بادکنکی در نمونه ای از جوانان ایرانی بود. روش: روش پژوهش مقطعی، از نوع پژوهش های همبستگی و جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی در ترم دوم سال تحصیلی ۹۴-۱۳۹۳ به تعداد ۶۰۰۰ نفر بود. از بین آن­ها حجم نمونه با لحاظ کردن ملاک های ورود و خروج و با توجه به کافی بودن ۱۵ نمونه به ازای هر متغیر و حجم نمونه پژوهش های مشابه به روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۴۰۰ نفر انتخاب شد. برای جمع­آوری داده­ها از آزمون خطرپذیری بادکنکی لجوئز، رید، کهلر، ریچاردز، رامسی و همکاران (۲۰۰۲)، که طراحی آن مبتنی بر فرهنگ و زبان فارسی بود، و مقیاس خطرپذیری در موقعیت های اجتماعی نجاتی (۱۳۹۲ب) و پرسشنامه اضطراب، افسردگی و استرس لاویباند و لاویباند (۱۹۹۵) برای بررسی روایی همزمان استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های تحلیل واریانس چندمتغیره و همبستگی تحلیل شد. یافته ها: پس از حذف ۴۶ پرسشنامه ناقص و داده های پرت، نتایج نشان داد آزمون از آلفای کرونباخ مناسبی=۷۹/۰ برخوردار است. رابطه جنس (۲۹۲/۰=F، ۷۳۸/۰=P) و تاهل (۲۴/۴=F، ۶۵۱/۰=P) با نمره های شاخص های آزمون معنادار نبود. همچنین آزمون خطرپذیری بادکنکی روایی همزمان مناسبی با مقیاس خطرپذیری در موقعیت های اجتماعی (۴۵/۰-=r، ۰۵/۰=P) و مقیاس اضطراب، افسردگی و استرس (۸۱/۰-r=، ۰۵/۰=P) داشت. نتیجه گیری: آزمون خطرپذیری بادکنکی از ویژگی های روان سنجی مناسبی برخوردار است و می توان از آن در موقعیت های بالینی و پژوهشی در جهت ارزیابی و سنجش خطرپذیری استفاده نمود.

آزمون, بادکنکی, خطرپذیری, جوانان ایرانی, هنجاریابی