پیش بینی امیدواری بر اساس جهت گیری مذهبی و چشم انداز زمان

چکیدههدف: هدف پژوهش شناسایی و تعیین برخی از متغیرهای پیش­بینی کننده امیدواری بود. از این رو با توجه به مبانی نظری و پیشینه پژوهشی، جهت­گیری مذهبی و چشم­انداز زمان به عنوان متغیرهای پیش بین فرض شد. روش: روش مطالعه­ همبستگی و جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج به تعداد ۲۸ هزار نفر بود. به شیوه در دسترس ۶۰۰ نفر از دانشجویان از ۱۰ دانشکده انتخاب شد و پرسشنامه­ جهت­گیری مذهبی آلپورت ۱۹۶۳، چشم­انداز زمان زیمباردو ۱۹۹۹ و امیدواری اشنایدر ۱۹۹۱ در اختیار آن­ها قرار گرفت. ۴۳۴ پرسشنامه بازگردانده شد و پس از حذف ۲۲ پرسشنامه مخدوش و داده­های پرت، داده­های ۴۱۲ نفر از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی تحلیل شد. یافته­ها: یافته­ها نشان داد از میان ابعاد جهت­گیری مذهبی، بعد مذهب درونی (۱۹۹/۰= β، ۰۰۱/۰ = P)، و نیز از میان ابعاد چشم­انداز زمان، بعد حال لذت­گرا (۱۷۳/۰= β، ۰۰۱/۰ = P)، آینده (۳۶۶/۰= β، ۰۰۱/۰ = P) می­توانند امیدواری را به صورت مثبت، و گذشته منفی (۲۰۵/۰- = β، ۰۰۱/۰ = P) و حال جبرنگر (۲۶۳/۰- = β، ۰۰۱/۰ = P) می­توانند امیدواری را به صورت منفی، پیش­بینی ­کنند ولی جهت­گیری مذهبی بیرونی (۰۳۰/۰= β، ۴۱۲/۰ = P) و گذشته مثبت (۰۲۷/۰= β، ۴۷۹/۰ = P) قادر به پیش­بینی امیدواری نیستند. نتیجه­گیری: با توجه به نتایج این پژوهش برگزاری کارگاه­هایی به منظور آموزش­های کاربردی مستمر برای تقویت جهت­گیری مذهبی درونی و چشم­انداز مطلوب به زمان برای دانشجویان و دیگر اقشار، مفید و ضروری به­نظر می­رسد. 

Keywords:

امیدواری , جهت گیری مذهبی , چشم انداز زمان